kalkmak

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: kalk‧mak

Eylem

kalkmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi kalkar)

oturma durumundan dik duruma gelmek, doğrulmak
- Annem yerinden kalktı, yanıma geldi, bir kolunu uzatarak omzuna doladı. - Halit Ziya Uşaklıgil
gitmek üzere yerinden ayrılmak
- Niye kalktınız, biraz daha otursaydınız.
uyanarak yataktan ayrılmak
- İstemeye istemeye, altüst olmuş yataktan kalktım. - Ömer Seyfettin
yukarı doğru yükselmek
- Terazinin bir gözü inince öbürü kalkar.
(taşıtlar) yola çıkmak
- Ayfer TUNÇ, 2014 Dünya Ağrısı, sayfalar 214-215
  "Mürşit gitmedi, otobüs kalkana kadar beklemeye niyetliydi." '
uçmak, havalanmak
- Uçak pistten kalktı.
yerinden ayrılıp yol almaya başlamak
- Çıkın arabaya, kalkacak şimdi, kalacaksınız buracıkta! - Osman Cemal Kaygılı
(hayvanlar) hayvanın iki arka ayağı üzerinde dik durum almak
- At, art ayakları üzerine kalktı.
kabarmak, ayrılmak
- Masanın kaplaması kalktı.
derlenip götürülmek
- Ne zaman kalkacağını, nereye gömüleceğini bilmek, bildirmek mümkün değil. - Memduh Şevket Esendal
hastanın iyileşerek gezecek duruma gelmesi
- Hasta bir haftaya kadar kalkar.
varlığı, hayatı son bulmak
- Halifelik kalktı.
yok olmak, artık bulunmamak
- Ortalıktan kar kalkınca gelebilirim.
girişmek, başlamak, davranmak, yeltenmek
- Gözlüklerini takmadan okumaya kalktı. - Necati Cumalı
geçerli olmamak, geçerliğini yitirmek, geçmez olmak
- Yasanın bu maddesi kalktı.
uygulanmaz olmak
- Sıkıyönetim kalktı.
güncelliğini yitirmek
- Bu âdet çoktan kalktı.
bir durumdan başka bir duruma geçmek
- Dörtnala kalkmak.
- Tırısa kalkmak.
başka yere gitmek, taşınmak
- O yıl çok geçmeden piyade taburu bizim ilçeden başka ilçeye kalktı. - Necati Cumalı
ayakta beklemek
- Mektepte cezaya kalkmış gibi duruyorsun. - Falih Rıfkı Atay