hayvan

Türkçe

Söyleniş

• IPA: /hajˈvan/
• Heceleme: hay·van

Köken

Arapça حَيَوَان‏ (ḥayevān)

Ad

hayvan (belirtme hâli hayvanı, çoğulu hayvanlar)

1. (hayvan bilimi) duygu ve hareket yeteneği olan, içgüdüleriyle hareket eden canlı yaratık
2. (hayvanlar) at, eşek, katır gibi türlü hizmetlerde kullanılan mahluk
3. kızılan bir kimseye söylenen söz

Deyimler

hayvan bilimi, hayvan derisi, hayvan postu

Çeviriler

• Afrikanca: dier (af) n
• Almanca: Tier (de) n
• Arapça: حَيَوَان‏‎ (ar) e (ḥayevān)
• Arnavutça: kafshë (sq)
• Azerice: heyvan (az)
• Başkurtça: мал (ba) (mal)
• Çekçe: zvíře (cs)
• Danca: dyr (da)
• Darice: حیوان‏‎ (prs) (hajva:n)
• Eski Türkçe: arsalık (tr)
• Estonca: loom (et)
• Farsça: حیوان‏‎ (fa)
• Fiji dili: manu (fj)
• Fince: eläin (fi)
• Fransızca: animal (fr) e
• Gagavuzca: hayvan (gag)
• Hausaca: dabba (ha)
• Hintçe: हैवान (hi) (haivān)
• Hollandaca: dier (nl) n
• İngilizce: animal (en)

• İspanyolca: animal (es)
• İsveççe: djur (sv) n
• İtalyanca: animale (it)
• İzlandaca: dýr (is)
• Karaçay Balkarcası: hayvan (krc)
• Kırımçakça: tuvar
• Kırım Tatarca: ayvan (crh)
• Kürtçe: ajel (ku), canewer (ku)
• Macarca: állat (hu)
• Marathi dili: जनावर (mr) (janāvar)
• Mari dili: янлык (mhr) (janlək)
• Norveççe: dyr (no) n
• Portekizce: animal (pt)
• Tatarca: xayvan (tt), xaywan (tt)
• Telugu dili: ప్రాణి (te) (prāṇi)
• Türkmence: canaver (tk), haýwan (tk)
• Uygurca: ھايۋان‏‎ (ug) (haywan)
• Yahudi İspanyolcası: animal (lad)
• Yunanca:
  • Modern Yunanca: ζώο (el) (zóo)

Üst kavramlar

• canlı, organizma

Alt kavramlar

• (hayvan bilimi): borazan hayvanı, çan hayvanı, deniz hayvanı, dişi hayvan, kara hayvanı, memeli hayvan, su hayvanı, terliksi hayvanı
• (hayvanlar): av hayvanı, besi hayvanı, binek hayvanı, deneme hayvanı, gelir hayvanı, gösteri hayvanı, ılgı hayvanı, koşum hayvanı, kümes hayvanı, kürk hayvanı, tarama hayvanı, yük hayvanı

Türetilmiş kavramlar

• hayvanat, hayvanca, hayvancı, hayvancık, hayvanla, hayvanlı, hayvansa, hayvansı, hayvansız

Ön ad

Yalın	Karşılaştırma	Üstünlük
hayvan	daha hayvan	en hayvan

1. (mecaz) akılsız, duygusuz, hoyrat, kaba

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "hayvan"

Atasözleri

• Hayvan koklaşa koklaşa, insan söyleşe söyleşe
• İnsan göre göre, hayvan süre süre
• İnsan sözünden, hayvan yularından tutulur

Gagavuzca

Köken

Arapça حَيَوَان‏ (ḥayevān)

Ad

hayvan

1. (hayvanlar) hayvan

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Karaçay Balkarcası

Köken

Arapça حَيَوَان‏ (ḥayevān)

Ad

1. (hayvanlar) hayvan