alma

Ayrıca bakınız: ALMA, Alma, álma

Türkçe

Söyleniş

(fiil): IPA^(anahtar): /ˈal.ma/

(isim): IPA^(anahtar): /al.ˈma/

Heceleme: al‧ma

Köken

Eski Türkçe

Ad

alma (belirtme hâli almayı, çoğulu almalar)

Vikipedi

alma hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. almak işi, ahiz, derç, ittihaz, kabız, kabz
2. (ekonomi) bir iş insanının para karşılığı başka bir işe geçmesi
3. (gülgiller, meyveler) elma
4. (spor) bir profesyonel sporcunun para karşılığı başka bir kulübe geçmesi, transfer

Çekimleme

alma adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		alma	almalar
belirtme		almayı	almaları
yönelme		almaya	almalara
bulunma		almada	almalarda
ayrılma		almadan	almalardan
tamlayan		almanın	almaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	almam	almalarım
	belirtme	almamı	almalarımı
	yönelme	almama	almalarıma
	bulunma	almamda	almalarımda
	ayrılma	almamdan	almalarımdan
	tamlayan	almamın	almalarımın
2. tekil	yalın	alman	almaların
	belirtme	almanı	almalarını
	yönelme	almana	almalarına
	bulunma	almanda	almalarında
	ayrılma	almandan	almalarından
	tamlayan	almanın	almalarının
3. tekil	yalın	alması	almaları
	belirtme	almasını	almalarını
	yönelme	almasına	almalarına
	bulunma	almasında	almalarında
	ayrılma	almasından	almalarından
	tamlayan	almasının	almalarının
1. çoğul	yalın	almamız	almalarımız
	belirtme	almamızı	almalarımızı
	yönelme	almamıza	almalarımıza
	bulunma	almamızda	almalarımızda
	ayrılma	almamızdan	almalarımızdan
	tamlayan	almamızın	almalarımızın
2. çoğul	yalın	almanız	almalarınız
	belirtme	almanızı	almalarınızı
	yönelme	almanıza	almalarınıza
	bulunma	almanızda	almalarınızda
	ayrılma	almanızdan	almalarınızdan
	tamlayan	almanızın	almalarınızın
3. çoğul	yalın	alması almaları
	belirtme	almasını almalarını
	yönelme	almasına almalarına
	bulunma	almasında almalarında
	ayrılma	almasından almalarından
	tamlayan	almasının almalarının

Zıt anlamlılar

• almama

Deyimler

abdest alma, açıktan para alma, ad alma, adım alma, ağza alma, ağzına alma, akıl alma, alaya alma, askıya alma, aşağıdan alma, avucunun içine alma, boşa alma, bulunduğu yerden alma, boyunun ölçüsünü alma, canını alma, çekip alma, dalgaya alma, eğitim alma, er alma, gem alma, gemi azıya alma, görüş alma, gözü alma, haber alma, havsalası alma, hedef alma, ışık alma, integral alma, izinsiz alma, kale alma, karşısına alma, koku alma. maaş alma, nefes alma, nişan alma, not alma, olur alma, öç alma, per alma, rölantiye alma, satın alma, soluk alma, söke söke alma türev alma, yol alma

Türetilmiş kavramlar

alabilme, aladurma, alayazma, aldırma, alınma, alıverme, almak

Çeviriler

alma

• Almanca: Nehmen (de) n
• İngilizce: taking (de)

meyveler — bakınız elma

satın alma

• Almanca: Kaufen (de) n
• İngilizce: buying (de)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "alma" maddesi

Anagramlar

• alam, amla, lama, mala

Köken 2

Eylem

alma

1. almak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi

1. zıt anlamlısı: al

Azerice

Diğer yazılışlar
Arap	آلما‎
Kiril	алма
Latin	alma

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (gülgiller, meyveler) elma

Eylem

alma

1. al sözcüğünün üçüncü şahıs tekil emir kipi çekimi

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (ağaçlar, gülgiller, meyveler) elma

Galiçyaca

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (din, felsefe) ruh

İspanyolca

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (din, felsefe) ruh

İtalyanca

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (din, felsefe) ruh

Kazakça

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (ağaçlar, gülgiller, meyveler) elma

Kırgızca

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (ağaçlar, gülgiller, meyveler) elma

Kırım Tatarcası

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (ağaçlar, gülgiller, meyveler) elma

Macarca

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (ağaçlar, gülgiller, meyveler) elma

Portekizce

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (din, felsefe) ruh

Tatarca

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (ağaçlar, gülgiller, meyveler) elma

Türkmence

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: al‧ma

Ad

alma

1. (ağaçlar, gülgiller, meyveler) elma