bağlamak

Türkçe

Eylem

bağlamak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi bağlar) bağlamak -r

[1] bir şeyi yere veya şeye tutturmak

Gemiyi iskeleye bağlamak.

[2] düğümlemek

İpi ipe bağlamak.

[3] yaraya ilaç koyup bezle sarmak

Yarayı bağlamak.

[4] denk yapmak, paket yapmak

Yatakları bağlamak.

Eşyayı bağlamak.

[5] anlaşma yapmak

İşleri bugün sözleşmeye bağladı.

[6] uyulması zorunlu olmak

Anayasa hükümleri, yasama, yürütme ve yargı organlarını, idare makamlarını, diğer kuruluş ve kişileri bağlayan temel hukuk kurallarıdır. - Anayasa

[7] eklemek, bir araya getirmek, birleştirmek

[8] başka bir işle uğraşamaz durumda olmak

Bu iş beni bağladı.

[9] sona erdirmek, bitirmek, tamamlamak

[10] geçişi engellemek

Bütün yolları bağlamışlar.

[11] birini söz veya yazı ile bağlamak, taahhüt etmek, angaje etmek

[12] büyü, muska vb.nin aracılığıyla birinin birtakım isteklerini veya yetkinliğini engellemek, yok etmek

[13] gönlünü kazanmak

Bu davranışınız beni size bağladı.

[14] birinde bir şeye karşı ilgi, istek uyandırarak o şeye ilgi, yakınlık duymasını sağlamak

[15] bütün ilgisini bir yerde yoğunlaştırmak

Kızım, ne yapsak da seni bu eve bağlayabilsek acaba? - R. N. Güntekin

Köken

[1] Eski Türkçe

Deyimler

bel bağlamak

garaz bağlamak

göbek bağlamak

gönül bağlamak

gözünü bağlamak

işi sağlam kazığa bağlamak

örümcek bağlamak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "bağlamak"

Türk lehçeleri

• Azerice: bağlamaq (az)
• Eski Türkçe: bamak (tr), çekmek (tr), çoglamak (tr), köklemek (tr)
• Kırım Tatarca: baylamak (crh)

• Tatarca: bäyläw (tt)

Çeviriler

• Fince: sitoa (fi)
• Fransızca: lier (fr)
• İngilizce: tie (en)