gönül

Ayrıca bakınız: Gönül

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi گوڭل‎ (göŋül) sözcüğünden devralındı, Eski Türkçe 𐰚𐰇𐰭𐰠‎ (köŋül) sözcüğünden.

Ad

gönül (belirtme hâli gönlü, çoğulu gönüller)

1. (ruh bilimi) sevgi, istek, düşünüş, anma, hatır vb. kalpte oluşan duyguların kaynağı, sine

   Gönüllerin birbirine kaynaştığı o günler millî bayramlarımızdan biriydi. - O. S. Orhon

2. (mecaz) istek, arzu

   Okumaya gönlün var mı?

Deyimler

gönül bağlamak, gönül eğlendirmek, gönül gezdirmek, gönül kaptırmak, gönül koymak, gönül vermek, gönül yıkmak

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: könül (az)
• Fince: mieli (fi), sielu (fi), tahto (fi)
• Gagavuzca: gönül (gag)
• İngilizce: soul (en)
• İspanyolca: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• İsveççe: själ (sv)
• Kırgızca: köñül (ky)
• Kürtçe: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• Rusça: душа (ru) (duşa)
• Tatarca: küñel (tt)
• Türkmence: göwün (tk), köňül (tk), raaý (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu "gönül" maddesi

Atasözleri

• Arslan postunda, gönül dostunda
• Deniz dalgasız olmaz, gönül sevdasız olmaz
• Elvergisi, gönül
• Er kocar, gönül kocamaz
• Gönül bir sırça saraydır, kırılırsa yapılmaz
• Gönül düştü bir boka o da misk gibi koka
• Gönül ferman dinlemez
• Var adamın gencine, her gün gönlün incine. Var adamın kartına, otur gönül tahtına.

Gagavuzca

Ad

gönül

1. gönül

Köken

Eski Türkçe köngül

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki