yan

Ayrıca bakınız: yan yana

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

yan (belirtme hâli yanı, çoğulu yanlar)

1. bir şeyin ön, arka, alt ve üst dışında kalan bölümü, profil

   Yolcuların girdiği iskele yanından kendini denize attı. - M. Ş. Esendal

2. sağ ve solun ortak adı, cihet, taraf, yön

   Yaşlı garson yanımıza geldi. - Y. K. Karaosmanoğlu

3. yer
4. üst
5. birlikte, beraberinde olma

   Bir ara acıkıp yanlarında getirdikleri ekmek peyniri yediler. - N. Cumalı

6. istekleri karşıt olan iki kişiden veya topluluktan biri
7. (askeriye) savaş düzenindeki ordunun iki kanadından her biri
8. (matematik) bir denklemde "=" işaretiyle ayrılmış olan iki anlatımdan her biri
9. (spor) futbol veya hentbolda, topun, alanın yan çizgileri dışına çıkması, taç
10. (mecaz) istekleri karşıt olan iki kişiden veya topluluktan biri
11. sabit bir noktaya göre olan yer, taraf, yön

    Hangi yanda?

Deyimler

istemem yan cebime koy, yan basmak, yan gelip yatmak, yan gözle bakmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "yan"

Çeviriler

• Almanca: Seite (de) d
• Fince: profiili (fi), vieri (fi), suunta (fi)
• Fransızca: profil (fr), côté (fr) e
• Gagavuzca: yan (gag)
• İngilizce: side (en), flank (en)

• Kırım Tatarca: bet (crh), yaq (crh), qat (crh)

Belirteç

1. tarafa yönelerek

Ön ad

1. üstte, altta, arkada veya önde olmayan
2. ikinci derece olan

   Çoğu kez yan uğraş olarak oyuncular filmcilikle uğraşıyordu. - M. And

1. tali

   Siyasi partiler kadın kolu, gençlik kolu ve benzeri şekilde ayrıcalık yaratan yan kuruluşlar meydana getiremezler. - Anayasa

Çeviriler

• Eski Türkçe: kat kadrak (tr), kınru (tr)
• Fince: ympäröivä (fi)
• İngilizce: surrounding (en)

• Tatarca: qırın (tt)

Gagavuzca

Ad

yan

1. yan

Köken

Eski Türkçe jan

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki