birlik

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Birlik

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

[değiştir]

birlik (belirtme hâli birliği, çoğulu birlikler)

  1. bağlantı, bağlılık, benzerlik
    eş anlamlısı: vahdet
    Dil birliği. Ülkü birliği.
  2. bir arada olma hâli
    Türk milletinin birliği.
  3. (askeriye) bölük, tabur, alay v.s. bir bütün sayılan topluluk
    Birliğine dönerken karısını kendi anasının babasının yanına bıraktı. — N. Cumalı
  4. (cebir) (iki yönlü) birim elemanı olan bir yarı grup.
    eş anlamlısı: monoid
    Daha açık olarak e, birliğin birim elemanıdır.
  5. (din) tek, bir olma hâli
    eş anlamlısı: vahdaniyet
    Tanrı'nın birliğine inanır.
  6. (edebiyat) konunun bir ana düşünce çevresinde toplanması
  7. (felsefe) bölünmezliği içeren yalın bütün
  8. (futbol, şehircilik) Türlü bölgelerin, kurumların ya da ülkelerin kendi aralarında oluşturdukları ve bağlı bulundukları topluluk
    eş anlamlısı: federasyon
  9. (müzik) en büyük değerdeki nota, dört dörtlük
  10. (politika, sosyoloji) belli bir topluluğun yararlarını korumak için kurulmuş dernek
    Kendisi ayrıca mühendisler birliği üyesidir.
    Öğretmenler birliği toplanıyor.

Çekimleme[değiştir]

Üst kavramlar[değiştir]

Alt kavramlar[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Kelime birliktelikleri[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

İlgili kelimeler[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]

Ön ad[değiştir]

birlik (karşılaştırma daha birlik, üstünlük en birlik)

  1. (din) bir taneden oluşmuş, bir tane alabilen
    Birlik cezve.

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Azerice[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: bir‧lik

[değiştir]

birlik

  1. birlik

Türkmence[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: bir‧lik

[değiştir]

birlik

  1. birlik