İçeriğe atla

kişi

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: kisi, bilirkişi

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
IPA(anahtar): /ci.ˈʃi/
Heceleme: ki‧şi

kişi (belirtme hâli kişini, çoğulu kişiler), sahiplik şekli kişi -si

Vikipedi
Vikipedi
kişi hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
  1. (aile) , koca
  2. (dil bilimi) çekimli fiillerde ve zamirlerde konuşan, dinleyen, sözü edilen varlık
    eş anlamlısı: şahıs
    Ben, sen, o (tekil kişi), biz, siz, onlar (çoğul kişi) Türkçedeki kişi adıllarıdır.
  3. (edebiyat) hikâye, oyun, roman v.s.'de yer alan kimse
  4. (primatlar) erkek
  5. (primatlar, sosyoloji) kadın veya erkeğe verilen genel ad
    eş anlamlıları: nefer, nüfus, zat
    Sınıfta, sürekli olarak numarası yaramazlar listesinin başına yazılan kişi bendim. A. Kutlu

Çekimleme

[düzenle]

kişioğlu kişizade


Deyimler

[düzenle]

birinci kişi, doğuran kişi, er kişi, gerçek kişi, hatun kişi, ikinci kişi, istenmeyen kişi, kaynak kişi, kişi adılı, kişi başına, kişi eki, kişi zamiri, kişiye özel, tüzel kişi, kişiler arası, üçüncü kişi

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

başkişi, bilirkişi, kişice, kişici, kişicik, kişili, kişioğlu, kişisiz, kişiyken, kişiyle, kişiyse, kişizâde, kişizade

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Atasözleri

[düzenle]

Azerice

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
Heceleme: ki‧şi

kişi

  1. adam, erkek
    Atan yaşında kişiyəm, məni ələ salırsan? — Baban yaşında adamım, beni alaya mı alıyorsun?

Gagavuzca

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
Heceleme: ki‧şi

Köken

[düzenle]

Eski Türkçe kishi (kishi).

kişi

  1. kişi

Kaynakça

[düzenle]
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Karaçay-Balkarca

[düzenle]
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. kişi
  2. (aile) evli erkek, koca
  3. (primatlar) insan

Kumanca

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: ki‧şi

kişi

  1. kişi
  2. (primatlar) insan

Türkmence

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
Heceleme: ki‧şi

kişi

  1. kişi

Kaynakça

[düzenle]
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.