kişi
Görünüm
Türkçe
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]Ad
[düzenle]kişi (belirtme hâli kişini, çoğulu kişiler), sahiplik şekli kişi -si
kişi hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
- (aile) eş, koca
- (dil bilimi) çekimli fiillerde ve zamirlerde konuşan, dinleyen, sözü edilen varlık
- eş anlamlısı: şahıs
- Ben, sen, o (tekil kişi), biz, siz, onlar (çoğul kişi) Türkçedeki kişi adıllarıdır.
- (edebiyat) hikâye, oyun, roman v.s.'de yer alan kimse
- (primatlar) erkek
- (primatlar, sosyoloji) kadın veya erkeğe verilen genel ad
Çekimleme
[düzenle]kişi adının çekimi
kişioğlu kişizade
Deyimler
[düzenle]birinci kişi, doğuran kişi, er kişi, gerçek kişi, hatun kişi, ikinci kişi, istenmeyen kişi, kaynak kişi, kişi adılı, kişi başına, kişi eki, kişi zamiri, kişiye özel, tüzel kişi, kişiler arası, üçüncü kişi
Türetilmiş kavramlar
[düzenle]başkişi, bilirkişi, kişice, kişici, kişicik, kişili, kişioğlu, kişisiz, kişiyken, kişiyle, kişiyse, kişizâde, kişizade
Çeviriler
[düzenle]çeviriler
|
Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "kişi" maddesi
Atasözleri
[düzenle]- Akıllı olsa her sakallı kişi, sakallılara danışırlardı her işi
- Bin kişi değmez bir kişi, bir kişi değer bin kişi
- Bir kızı bin kişi ister bir kişi alır
- Düşüne düşüne görmeli işi, sonra pişman olmamalı kişi
- İki kişi başında fes yok derse başını yokla
- İki kişi dinden olursa bir kişi candan olur
- Kişi arkadaşından bellidir
- Kişi ne yaparsa kendine yapar
- Kişi refikinden azar
- Kişinin kendine ettiğini kimse edemez
- Kişiyi vezir eden de karısı, rezil eden de
Azerice
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: ki‧şi
Ad
[düzenle]kişi
Gagavuzca
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: ki‧şi
Köken
[düzenle]Eski Türkçe kishi (kishi).
Ad
[düzenle]kişi
Kaynakça
[düzenle]- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Karaçay-Balkarca
[düzenle]Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.
Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:
- Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Karaçay-Balkarca alfabesinde yazılmamıştır.
Ad
[düzenle]Kumanca
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: ki‧şi
Ad
[düzenle]kişi
Türkmence
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: ki‧şi
Ad
[düzenle]kişi
Kaynakça
[düzenle]- Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.
Kategoriler:
- Türkçe 2 heceli sözcükler
- Türkçe IPA okunuşu olan sözcükler
- Türkçe sözcükler
- Türkçe adlar
- Türkçede aile
- Türkçede dil bilimi
- Türkçede edebiyat
- Türkçede primatlar
- Azerice 2 heceli sözcükler
- Azerice sözcükler
- Azerice adlar
- Gagavuzca 2 heceli sözcükler
- Eski Türkçe kökenli Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca adlar
- Vikisözlük düzenle
- Kumanca 2 heceli sözcükler
- Kumanca sözcükler
- Kumanca adlar
- Kumancada primatlar
- Türkmence 2 heceli sözcükler
- Türkmence sözcükler
- Türkmence adlar