bel

Türkçe

Ad

bel (belirtme hâli beli, çoğulu beller)

[1] (anatomi) insan bedeninin göğüsle karın, sırtla kalçalar arasında daralmış bölümü

Kolum, boynundan beline doğru kayıyor. - Y. Z. Ortaç

[2] (halk ağzı) işaret

[3] (denizcilik) geminin orta bölümü

[4] (anatomi) hayvanlarda omuz başı ile sağrı arası

{5] (doğa bilimi, yüzey bilimi, coğrafya) dağ sırtlarında geçit verecek biçimde kalan çukur

Çıksam yüksek bellere gün eylesem. Acep nazlı yâr duyar mı ola? - Halk türküsü

[6] (kaplar) bardak, şişe, vazo vb.nin ortasındaki dar bölüm

[7] (fizyoloji) meni

[8] toprağı aktarmaya veya işlemeye yarayan, uzun saplı, ayakla basılacak yeri tahta, ucu sivri kürek veya çatal biçiminde bir tarım aracı

Köken

Farsça

Deyimler

bel bağlamak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "bel"

Türk lehçeleri

• Azerice: bel (az)
• Kırgızca: bel (ky)

• Özbekçe: bel (uz)
• Tatarca: bil (tt)
• Türkmence: biil (tk)

Çeviriler

• Arapça: خصر‏‎ (ar)
• Çekçe: pas (cs) e
• Fince: uuma (fi), vyötärö (fi)
• Hollandaca: middel (nl)
• İngilizce: waist (en)

• Kürtçe: mer (ku)

Azerice

Ad

bel

[1] bel

Gagavuzca

Ad

bel

[1] bel

[2] bel (kazma aracı)

Köken

[1] Eski Türkçe bäl

[2] Farsça bil

Çeviriler

• İngilizce: waist (en); spade (en)

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Osmanlıca

Belirteç

[1] belki

Yazılışlar

بل‏

Köken

[1] Arapça

Slovence

Ad

bel

[1] (renkler) ak, beyaz

Ön ad

[1] (renkler) ak, beyaz

Volapük dili

Ad

bel

[1] (doğa bilimi, yüzey bilimi, coğrafya) dağ