karın

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

karın (belirtme hâli karnı, çoğulu karınlar) -rnı

Hamile kadın karnı

1. (anatomi) insan ve hayvanlarda gövdenin kaburga kenarlarından kasıklara kadar olan ön bölgesi

   Şuursuz bir acele ile mahmuzlarını atının karnına vurdu. - Ö. Seyfettin

2. (anatomi) döl yatağı, rahim

   Fakat karnındaki çocuk da bu insanüstü erkeğin bir parçasıydı. - H. E. Adıvar

3. bazı şeylerde şiş ve içi boş bölüm

   Geminin karnı. Şişenin karnı.

4. (anatomi) mide

   Karnım aç, elim ayağım donmuş gibi. - H. E. Adıvar

5. (mecaz) iç, gönül, akıl, kafa

   Ben senin karnındakini ne bileyim?

6. (mecaz) ahlaki açıdan kabul edilemeyen şeyleri kabullenme
7. (fizik) gelen ve yansımış dalgaların girişimiyle oluşan duraklı dalgalarda en büyük genlikte titreşen noktalar

Deyimler

karın boşluğu

Çeviriler

• Almanca: Unterleib (de), Bauch (de) e
• Azerice: qarın (az)
• Fince: vatsa (fi), kohtu (fi), emä (fi)
• Fransızca: abdomen (fr), ventre (fr)
• İngilizce: abdomen (en), belly (en)

• Macarca: has (hu)
• Tatarca: qarın (tt), qorsaq (tt)
• Türkmence: garyn (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "karın"

Atasözleri

• Aç karın katık istemez
• Ağızdan burun yakın, kardeşten karın
• Atta karın, yiğitte burun
• Fazla aş, ya karın ağrıtır ya baş
• Gönülsüz yenen aş, ya karın ağrıtır ya baş
• Karın tok it gölgede yatar
• Kuru laf karın doyurmaz