İçeriğe atla

toprak

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Toprak, memleket

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
IPA(anahtar): /top.ɾak/, [tʰo̞p.ɾɑk]
Heceleme: top‧rak

Köken

[düzenle]
Osmanlı Türkçesi توپرق, Eski Türkçe toprak (toprak, toz, kuru toprak) kelimesinden evrilmiştir. Bu kelime topra- "kurumak" fiilinden +Uk ekiyle türetilmiştir. (Bu kelime topuz "küme, kütle" kelimesinden +(g)A- ekiyle türetilmiş olabilir; ancak bu kesin değildir.)

toprak (belirtme hâli toprağı, çoğulu topraklar)

Vikipedi
Vikipedi
toprak hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
  1. yer kabuğunun, toz durumuna gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla, çürümüş organik cisimlerden oluşan ve canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü, kara yer, hâk, türap
     Kireçli toprak. Killi toprak.

2. sıfat Yer kabuğunun bu bölümünden yapılmış:

     "İki toprak duvarın birleştiği bir girintide diz üstü büzülmüş görünüyor." - Memduh Şevket Esendal

3. isim ► arazi:

     Köylüye toprak dağıtmak.

4. isim, jeoloji ► kara (I):

     Toprağa ayak basmak.

5. isim, mecaz ► yöre (I):

     "Biz bu topraklarda eskisinden daha parlak, daha kuvvetli ve yeni bir medeniyetin ilk merhalesini yaşayan insanlarız." - Mehmet Kaplan

6. isim, mecaz ► memleketli.


  1. (coğrafya) kara yer, hâk, türap
    Toprağa ayak basmak.
  2. (coğrafya, mecaz) ülke
    Biz bu topraklarda eskisinden daha parlak, daha kuvvetli ve yeni bir medeniyetin ilk merhalesini yaşayan insanlarız. M. Kaplan
  3. (jeoloji) Yer kabuğunun toz hâline gelmiş türlü kütle kırıntılarıyla çürümüş organik cisimlerden oluşan ve canlılara yaşama ortamı sağlayan yüzey bölümü
    Kireçli toprak. Killi toprak.
  4. (jeomorfoloji) arazi, tarla
    Köylüye toprak dağıtmak.
  5. (sosyoloji) memleketli

Çekimleme

[düzenle]

Deyimler

[düzenle]

humuslu toprak, kara toprak, killi toprak, kireçli toprak, kumlu toprak, marnlı toprak, taşlı toprak, tınlı toprak toprağına ağır gelmesin toprak alanı, toprak burgusu, toprak karışımı, toprak parçası, toprak vergisi,


Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

toprakça, toprakçı, toprakçık, toprakçıl, toprakken, toprakla, topraklı, topraksa, topraksı, topraksız


Çeviriler

[düzenle]

Ek okumalar

[düzenle]

Ön ad

[düzenle]

toprak (karşılaştırma daha toprak, üstünlük en toprak)

  1. Yer kabuğunun bu bölümnden yapılmış
    İki toprak duvarın birleştiği bir girintide diz üstü büzülmüş görünüyor. M. Ş. Esendal

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Gagavuzca

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Eski Türkçe toprak (toprak).

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: top‧rak

toprak

  1. toprak

Kaynakça

[düzenle]
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: top‧rak

toprak

  1. toprak, yer

Kaynakça

[düzenle]
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.