İçeriğe atla

halka

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Halka, Halką, halką, hálka

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]

Köken 1

[düzenle]
halk + -a

halka

  1. halk (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

Köken 2

[düzenle]

Osmanlı Türkçesi حلقه, Arapça حَلْقَة (ḥalḳa).

halka (belirtme hâli halkayı, çoğulu halkalar), sahiplik şekli halka -sı

  1. çember şekliinde çeşitli cisimlerden yapılmış tutturma aracı
    Perde halkası.
  2. çember şekliinde dizilmiş topluluk
    İmâmeyn de İmâm-ı Âzam'ın halkasında yetişmiştir.
  3. çeşitli metallerden veya tahtadan yapılmış çember
    Belinde uzun gümüş halkalarla asılı gümüş anahtarları vardı. F. R. Atay
  4. değerli metallerden yapılan çember şekliindeki süs eşyası
    Kulağındaki altın halka 18 ayardır.
    Nişan halkası.
  5. su gibi sıvıların içine katı bir cismin düşmesiyle oluşan, gittikçe büyüyerek açılan çembere benzeyen şekli
    Suda halkalar oluştu.
  6. uykusuzluk, yorgunluk, üzüntü v.s. sebeplerle göz altında beliren koyuluk
    Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz / Ya gözler altındaki mor halkalar C. S. Tarancı
  7. (cebir) Boş olmayan bir küme üzerinde iki ayrı ikili işlem tanımlıyken işlemlerden biri ile küme bir değişmeli grup, ikinci işlemle bir yarı grup meydana getiriyor ve işlemlerden birinin diğeri üzerinde sağdan ve soldan dağılma özelliği varsa bu kümeyle iki işlemin meydana getirdiği cebirsel yapı.
  8. (gastronomi) bir tür ufak, yağlı ve tuzlu simit
    İstanbul fırınları çocuk bileği gibi ince halkalar yaparlardı. R. N. Güntekin
  9. (spor) yerden yüksekliği ayarlanabilen aralıklara asılı iki halatın uçlarına takılan 18 santimetre çapında, 28 milimetre kalınlığında tahta veya deri kaplı iki demir halkadan oluşan asılma araçlarından her biri

Çekimleme

[düzenle]

Üst kavramlar

[düzenle]

Alt kavramlar

[düzenle]

Kelime birliktelikleri

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Ek okumalar

[düzenle]

Ön ad

[düzenle]

halka (karşılaştırma daha halka, üstünlük en halka)

  1. çember şeklinde olan

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Gagavuzca

[düzenle]

Köken

[düzenle]

Arapça, حَلْقَة (ḥalḳa).

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: hal‧ka

halka

  1. halka

Türkmence

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: hal‧ka

halka

  1. çember, halka

Kaynakça

[düzenle]
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.