eşya

Türkçe

Söyleniş

• IPA: eʃˈja:
• Heceleme: eş·ya

Köken

Arapça أَشْيَاءٌ‏ (ʾeşyāʾün)

Ad

eşya (belirtme hâli eşyayı)

1. (aletler) türlü amaçlarla kullanılan, insan yapısı, taşınabilir cansız nesneler

   Güçlük, ev bulmak ve eşyayı taşımak derdiyle başlar. - B. Felek

Açıklamalar

Arapçada şey kelimesinin çoğulundan gelmektedir.

Çekimleme

eşya adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	eşya	eşya
belirtme	eşyayı	eşyayı
yönelme	eşyaya	eşyaya
bulunma	eşyada	eşyada
ayrılma	eşyadan	eşyadan
tamlayan	eşyanın	eşyanın
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	eşyam	eşyam
2. tekil (senin)	eşyan	eşyan
3. tekil (onun)	eşyası	eşyası
1. çoğul (bizim)	eşyamız	eşyamız
2. çoğul (sizin)	eşyanız	eşyanız
3. çoğul (onların)	eşyası eşyası

Deyimler

beyaz eşya hediyelik eşya mutfak eşyası ticaret eşyası süs eşyası

Üst kavramlar

• cisim

Türetilmiş kavramlar

• eşyaca, eşyacı, eşyacık, eşyalı, eşyası, eşyasız, eşyayken, eşyayla, eşyaysa

Çeviriler

cansız nesne

• Almanca: Ding (de) n, Gegenstand (de) e
• Arapça: أَشْيَاءٌ‏‎ (ar) (ʾeşyāʾün), أَمْتِعَة‏‎ (ar) (ʾemtiʿa)
• Azerice: əşya (az)
• Fince: esine (fi), tavara (fi)
• İngilizce: item (en), object (en), thing (en), goods (en)
• İsveççe: föremål (sv) n, ting (sv) n
• İtalyanca: oggetto (it)

• Karaçay Balkarca: hapçük (krc)
• Kırgızca: buyum (ky), buyum-terim (ky)
• Norveççe: gjenstand (no) e, ting (no) e
• Özbekçe: ashyo (uz), buyum (uz)
• Rusça: предмет (ru) (predmet), вещь (ru) (veşçʹ)
• Tatarca: эйбер (tt) (eyber)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "eşya"