hak

Ayrıca bakınız: Hak, hâk

Türkçe

hak hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

Söyleniş

• IPA: /ˈhac/
• Heceleme: hak

Köken

Arapça حَقٌّ‏ (ḥaḳḳun)

Ad

hak (belirtme hâli hakkı, çoğulu haklar)

1. (hukuk) adalet, ülev, türe, önen
2. adaletin, hukukun gerektirdiği veya birine ayırdığı şey, kazanç
3. dava veya iddiada gerçeğe uygunluk, doğruluk

   Üstelik adli tatil olduğu için hak sahipleri bekleşirler. - B. Felek

4. verilmiş emekten doğan manevî yetki

   Ana hakkı ödenmez.

5. pay

   Makas hakkı. Komşu hakkı.

6. emek karşılığı ücret

Çekimleme

hak adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	hak	haklar
belirtme	hakkı	hakları
yönelme	hakka	haklara
bulunma	hakta	haklarda
ayrılma	haktan	haklardan
tamlayan	hakkın	hakların

Üst kavramlar

• hukuk

Alt kavramlar

• kişilik hakkı
• kul hakkı

Deyimler

• hak etmek
• hak hukuk
• hak vermek

Türetilmiş kavramlar

• hakça, hakçı, hakçık, hakken, hakla, haklı, haksa, haksız

Çeviriler

hukuk

• Almanca: Recht (de) n, Anspruch (de) e
• Arapça: حق‏‎ (ar) e
• Fince: oikeus (fi)
• Fransızca: justice (fr)

• İngilizce: justice (en), right (en)
• Kürtçe: heq (ku)
• Macarca: jog (hu)

Ön ad

1. gerçek, doğru

   Karacaoğlan der ki sözüm haktır. - Karacaoğlan

Çeviriler

doğru

• Azerice: doğruluq (az)

• Karaçay Balkarca: hak (krc)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "hak"

Gagavuzca

Köken

Arapça حَقٌّ‏ (ḥaḳḳun)

Ad

hak

1. (hukuk) adalet, hak

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Karaçay Balkarca

Ad

1. (hukuk) adalet, hak
2. ücret, kazanç
3. o

Türkmence

Ad

hak

1. (hukuk) adalet
2. hak
3. doğru, gerçek, hakikat
4. pay, ücret

Zazaca

Ad

hak

1. yumurta

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.