el

Türkçe

Ad

el (belirtme hâli eli, çoğulu eller)

[1] İnsanın eli

1. (anatomi) kolun bilekten parmak uçlarına kadar olan, tutmaya ve iş yapmaya yarayan bölümü

   El var, titrer durur, el var yumuk yumuk. El var pençe olmuş, el var yumruk. - Z. O. Saba

   Hep sol elini' kullandığını görünce solak olduğunu anladım.

2. sahiplik, mülkiyet

   Elimdeki bütün parayı bu eve yatırdım.

3. kez, defa

   Elimdeki bütün parayı bu eve yatırdım.

4. (iskambil) iskambil oyunlarında oynama sırası
5. (iskambil) iskambil oyunlarında her bir tur

   Kış geceleri arkadaşlar arasında bir el poker çevirmek de keyiftir. - P. Safa

6. bazı cisim ve araçların tutmaya yarayan bölümü

   Kapının eli gıcırdıyor.

7. yakınların dışında kalan kimse, yabancı

   Kâtip benim, ben kâtibim, el ne karışır! - Halk türküsü

8. (toplum bilimi) memleket, ülke, yurt, il

   Çöller, Yemen ellerinden beter imiş. - A. Gündüz

9. halk, ahali

   Sen öyle hareket edersen eller ne der sonra?!

10. (halk ağzı) oba, aşiret

    Kalktı göç eyledi Afşar elleri. Ağır ağır giden eller bizimdir. - Dadaloğlu

Söyleniş

IPA: ˈeɫ

Heceleme

Heceleme: el

Köken

Eski Türkçe

Deyimler

dünyadan el etek çekmek, el alışkanlığı, el arabası, el değiştirmesi, el etek öpmek, el kaldırmak, el oğlu, el sabunu, el uzluğu, el üstünde gezmek, el üstünde tutulmak, elden gelmek, elden geçmek, elden gitmek, elinde kalmak, elinden gelmek, elinden geleni ardına koymamak, iki el bir baş için, yedi kat el

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "el"
• Vikipedi'de el

Çeviriler

• Afrikanca: hand (af) d
• Almanca: Hand (de) d, fremde Leute (de) ç
• Arapça: يَدٌ‏‎ (ar) d (jed(un))
• Arnavutça: dora (sq)
• Asturyasça: mano (ast)
• Aşağı Almanca: Hand (nds) d
• Çekçe: ruka (cs)
• Çince: 手 (zh)
• Danca: hand (da)
• Darice: دست‏‎ (prs)
• Eski Türkçe: elig (tr)
• Esperanto: mano (eo)
• Estonca: käsi (et)
• Farsça: دست‏‎ (fa)
• Fince: käsi (fi), korttikäsi (fi), jako (fi), vieras (fi), hallintoalue (fi)
• Fransızca: main (fr) d
• Hırvatça: ruka (hr)
• Hollandaca: hand (nl) d
• İdo: manuo (io)
• İngilizce: hand (en), strangers (en) ç
• İspanyolca: mano (es) d
• İsveççe: hand (sv)
• İtalyanca: mano (it) d
• Japonca: 手 (ja), て (ja) (te)

• Kazakça: қол (kk) (qol)
• Kırgızca: қол (ky) (қol)
• Korece: 손 (ko) (son)
• Kürtçe: dest (ku)
• Macarca: kéz (hu)
• Manksça: laue (gv)
• Norveççe: hand (no)
• Özbekçe: қөл (uz), qoʻl (uz), mulk (uz), mulkdorlik (uz)
• Reto Romanca: maun (rm)
• Rumence: mână (ro) d
• Rusça: рука (ru) d (ruka) [ruká], кисть (ru) d (kistʹ) [kist’]
• Sırpça: ruka (sr)
• Slovence: ruka (sl)
• Tatarca: qul (tt)
• Türkmence: el (tk)
• Ukraynaca: кисть (uk) (kystʹ)
• Uygurca: ئەل‏‎ (ug) (el), قول‏‎ (ug) (qol)
• Vietnamca: tay (vi)
• Volapük: nam (vo)
• Yukarı Sorbca: ruka (hsb)
• Modern Yunanca: χέρι (el) n (chéri)
• Zazaca: dest (diq)
• Zuluca: isandla (zu)

Atasözleri

bir elin nesi var, iki elin sesi var

Azerice

Ad

el

[1] (coğrafya) memleket

Gagavuzca

Ad

el

[1] (anatomi) el

[2] el (yabancı)

Köken

Eski Türkçe äl

İspanyolca

Tanımlık eril

[1] İspanyolcadaki eril belirli tanımlık

Benzer sözcükler

[1] la (dişil); las (çoğul dişil); los (çoğul eril)

İsveççe

Ad

el

el adının çekimi

	tekil		çoğul
	belirsiz	belirli	belirsiz	belirli
yalın	(en) el	elen	-	-
tamlayan	els	elens	-	-

[1] (elektrik) elektrik

Karaçay Balkarca

Ad

[1] (coğrafya) memleket

[2] (toplum bilimi) millet

[3] (yerleşim birimleri) köy

Kumanca

Ad

el

[1] (coğrafya) memleket

[2] (toplum bilimi) millet

Osmanlı Türkçesi

Ad

[1] "Arapça harfi tarif" olup, kelimelerin başında bulunur. İsmin manasını tarif ve tayin etmeye yarar. Arapçada tamlama ve özel isimlerde, Osmanlıcadaki izafet ve sıfat tamlamalarında kullanılır

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

Ad

el

[1] (anatomi) el