maden

Ayrıca bakınız: Maden

Türkçe

Köken

Arapça

Ad

maden (belirtme hâli madeni, çoğulu madenler)

1. (jeoloji, madencilik) yer kabuğunun bazı bölgelerinde çeşitli iç ve dış doğal etkenlerle oluşan, ekonomik yönden değer taşıyan mineral, cevher
2. (kimya) metal
3. çok değerli şeyleri kapsayan kaynak
4. uyuşturucu, esrar, eroin

   İstersen sana biraz maden vereyim de çek! - O. C. Kaygılı

5. kolay ve iyi kazanç sağlayan iş veya parası elinden kolaylıkla alınan kimse

Çekimleme

maden adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	maden	madenler
belirtme	madeni	madenleri
yönelme	madene	madenlere
bulunma	madende	madenlerde
ayrılma	madenden	madenlerden
tamlayan	madenin	madenlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	madenim	madenlerim
2. tekil (senin)	madenin	madenlerin
3. tekil (onun)	madeni	madenleri
1. çoğul (bizim)	madenimiz	madenlerimiz
2. çoğul (sizin)	madeniniz	madenleriniz
3. çoğul (onların)	madeni madenleri

Deyimler

maden cevheri, maden filizi, maden kömürü, maden ocağı, maden suyu

Çeviriler

yer kabuğunda doğal etkenlerle oluşan mineral

• Azerice: mineral (az), metal (az)
• Fince: malmi (fi), metalli (fi)
• Fransızca: minerai (fr)
• İsveççe: malm (sv), metal (sv)

Ön ad

maden (karşılaştırma daha maden, üstünlük en maden)

1. maden yapılmış, madenî, madensel, metalik

   Maden ibrikler büyük bir sanatla yapılırdı. - F. R. Atay

Çeviriler

maden yapılmış

• Fince: metallinen (fi), metalli- (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "maden"