kale

Ayrıca bakınız: Kale, kalë

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): caˈle, caleˈleɾ

Heceleme: ka‧le

Köken

Arapça قَلْعَة‎ (ḳalʿa)

Ad

kale (belirtme hâli kaleyi, çoğulu kaleler) -si

1. (askeriye, mimarlık) düşmanın gelmesi beklenebilen yollar üzerinde, askerî önem taşıyan şehirlerde, geçit ve dar boğazlarda güvenliği sağlamak için yapılan kalın duvarlı, burçlu, mazgallı yapı, kermen, kamâl, korugan, sencer

   Kaleler, Orta Çağ'ın sembolü olan bu yapılar, savunma amaçlı yapılmıştır.

2. genellikle bir düşüncenin savunulduğu, sürdürüldüğü yer
3. takımla oynanan bazı top oyunlarında topun sokulmasına çalışılan yer
4. (satranç) satranç tahtasının dört köşesine dikilen, tahtanın bir tarafından diğer tarafına kadar düz olarak boş hanelerde gidebilen kale biçimindeki taş

Deyimler

kale kapısı

Türetilmiş kavramlar

• kaleci, kalecik, kaledar

Başka okumalar

• Vikipedi'de kale

Çeviriler

mimarlık

• Almanca: Burg (de) d, Feste (de) d, Festung (de) d
• Arapça: قَلْعَة‎ (ar) d (ḳalʿa)
• Eski Türkçe: balk balık (tr)
• Fince: linna (fi), linnoitus (fi)
• İngilizce: castle (en)
• İsveççe: fäste (sv) n
• Norveççe: festning (no) n
• Türkmence: galaa (tk)

satranç

• Almanca: Turm (de) e
• Fince: torni (fi)
• İngilizce: rook (en)
• İsveççe: torn (sv) n
• Norveççe: tårn (no) n

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kale"

Atasözleri

• Ağırlık altın kale, hafiflik başa bela

Baskça

Ad

kale

1. sokak

İngilizce

Söyleniş

IPA^(anahtar): /keɪl/

Heceleme

Heceleme: kale

Ad

kale (çoğulu kales)

1. karalahana, borecole

Köken

Orta İngilizce cawul, Eski İngilizce cāwel, Latince caulis (cole ile karşılaştırınız), İzlandaca kál (“lahana”), Almanca Kohl (“lahana”).