düz

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: duz

Türkçe[değiştir]

[değiştir]

düz (belirtme hâli düzü, çoğulu düzler)-zü

  1. (doğa bilimi) engebesiz olan yer, düzlük, ova, müstevi
    Kardaş gitmem Diyarbakır düzüne. Kızlar peri olsa bakmam yüzüne. - Halk türküsü
  2. düz rakı

Deyimler[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Ön ad[değiştir]

düz

  1. yatay durumda olan, eğik ve dik olmayan
  2. kıvrımlı olmayan, doğru
  3. yüzeyinde girinti çıkıntı olmayan, müstevi
  4. kısa ökçeli, ökçesiz (ayakkabı)

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Azerice[değiştir]

[değiştir]

düz

  1. doğru

Ön ad[değiştir]

düz

  1. düz, düzgün, doğru, rast, pürüzsüz

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe tüz

Ön ad[değiştir]

düz

  1. düz, düzgün, doğru, rast, pürüzsüz

Türkmence[değiştir]

Ön ad[değiştir]

düz

  1. düz, düzgün, doğru, rast, pürüzsüz
  2. ova

Kaynakça[değiştir]

  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.