öz

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Öz, oz, őz

Türkçe[değiştir]

[değiştir]

öz (belirtme hâli özü, çoğulu özler)

  1. (felsefe) bir kişinin benliği, kendi mânevî varlığı, derun, , nefis, derun
    Özünü bir yerde bırakıp sadece kalıbını gezdirmişti. - H. Taner
  2. "Kendine, kendi kendini" anlamlarında birleşik kelimeler türeten söz
    Öz eleştiri, öz yönetim.
  3. bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü, hülasa, zübde, ekstre
    Karaciğer özü. Meyve özü. Mısır özü.
  4. çıbanların içinde ölmüş dokudan oluşan irinle birlikte çıkan parça
  5. (mecaz) bir şeyin temel ögesi, künh, zübde
    Ortalıktaki krizi sebep gösteriyorlar ama, asıl kriz şirketin kendi özünde. - A. Gündüz
  6. (bitki anatomisi) bitkilerin kök, gövde ve dallarının boydan boya ortasında bulunan, hafif, gevrek ve çoğu yumuşak bölüm
    Ağacın çürüğü özünden olur; yiğidin iyisi sözünden olur - Halk türküsü

Çekimleme[değiştir]

Deyimler[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Adıl[değiştir]

öz

  1. kendi, zat
    Bir od düştü yanar tatlı özüme. Dünya zindan görünüyor gözüme. - Karacaoğlan

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Azerice[değiştir]

Diğer yazılışlar
Arap اۆز
Kiril өз
Latin öz

Köken[değiştir]

Eski Türkçe 𐰇𐰕(öz)

Adıl[değiştir]

öz

  1. kendi, öz, zat

Çağatayca[değiştir]

[değiştir]

  1. akraba, cuher, , kalb
  2. bir kabile ismi

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe öz

[değiştir]

öz

  1. öz

Kaynakça[değiştir]

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Kırım Tatarca[değiştir]

Ön ad[değiştir]

öz

  1. asıl , esas

Alt kavramlar[değiştir]

özü : kendisi

Kürtçe[değiştir]

[değiştir]

  1. öz

Kaynakça[değiştir]