ölmüş

Ayrıca bakınız: olmuş, ölü

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: öl‧müş

Köken

öl + -müş

Ön ad

ölmüş (karşılaştırma daha ölmüş, üstünlük en ölmüş)

1. (fizyoloji) ölen, ölü olan

   O zaman annemin ölmüş olduğunu hatırlıyorum. - A. Ağaoğlu

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: gestorben (de), tot (de)
• Arapça: مَيِّتْ‎ (ar) (mejjit)
• Fince: kuollut (fi)
• İngilizce: dead (en)
• İsveççe: död (sv)
• Kırım Tatarcası: ölgen (crh)
• Kürtçe: mirî (ku)
• Macarca: halott (hu)
• Norveççe: død (no)
• Şorca: ӧлген

Türetilmiş kavramlar

• ölmüşken, ölmüşle, ölmüşse

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ölmüş" maddesi

Atasözleri

• Görmemiş görmüş, gülmeden ölmüş
• Ölmüş koyun kurttan korkmaz