kendi

Türkçe

Köken

Türkçe

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kendi"

Ad

Durum	Tekil	Çoğul
Yalın	kendi	kendiler
Belirtme (-i)	kendiyi	kendileri
Yönelme (-e)	kendiye	kendilere
Bulunma (-de)	kendide	kendilerde
Çıkma (-den)	kendiden	kendilerden
Tamlayan	kendinin	kendilerin

kendi -si

Anlamlar

[1] karı ve kocanın birbirinden söz ederken kullandıkları takma isim

[2] eski evlerde tahıl ve bazı aletler konulan, tandıra benzer çamur fıçı

Yazılışlar

کندیلر çoğulu ،کندی

Heceleme

ken·di, çoğulu ken·di·ler

Adıl

[1] sahiplik ekleri alarak kişilerin esas varlığını anlatmaya yarayan dönüşlülük zamiri, zat

[2] kişinin özel olarak vurgulandığını anlatan söz

[3] yaptığı, giriştiği bir işte başkalarının herhangi bir etkisi bulunmadığını belirten söz

Yazılışlar

کندی

Heceleme

ken·di

Çeviriler

• Almanca: [1] selber ^(de), selbst ^(de)
• Arapça: [1] مَخْصُوص ^(ar) (maxsˤu:sˤ), نَفْسِ ^(ar) (nefsi), عَيْنِ ^(ar) (ʕajni), ذَاتِ ^(ar) (θa:ti), خَاصْ ^(ar) (xa:sˤ)
• Fince: [1] itse ^(fi)

• İngilizce: [1] self ^(en)
• İsveççe: [1] själv ^(sv)
• Kürtçe: [1] xwe ^(ku)

Türk lehçeleri

• Gagavuzca: [1] kendi ^(gag)

Örnekler

[1] Ankara Palas'ta kendisine dörtte üç oranında indirim yapılırdı. - Ç. Altan

[2] Kendisi gelsin.

[2] Kendimiz görmeliyiz.

[3] Kendi yapacağı işi bırakır, âleme öğüt vermeye kalkar. - B. Felek

Atasözleri

Akarsu çukurunu kendi kazar

Akılları pazara çıkarmışlar, herkes yine kendi aklını almış

Bıçağı kestiren kendi suyu, insanı sevdiren kendi huyu

Çocuğa iş buyuran, ardınca kendi gider

Deli kız düğün etmiş, kendi baş sedire geçmiş

El için kuyu kazan, evvela kendi düşer

El yumruğu yemeyen kendi yumruğunu değirmen taşı sanır

Deyimler

halka verir talkını kendi yutar salkımı

her koyun kendi bacağından asılır

kendi kabuğuna çekilmek

Gagavuzca

Adıl

Anlamlar

[1] kendi

Köken

Eski Türkçe käntü

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki