dal

Ayrıca bakınız: arka, boyun, branş, ense, sırt, kol, omuz

Türkçe

Ad

dal (belirtme hâli dalı, çoğulu dallar) dal -lı

[1] (bitki anatomisi) ağaç gövdesinden ayrılan kol, ağacın gövdesinden ayrılan kollardan her biri, sap

Cılız dallar, yeşili fersiz, tırnak kadar yapraklar! - T. Buğra

[2] (matematik) belirli bir bölgede, çok değerli karmaşık bir fonksiyonun değerlerinden birisini alan türetilebilir karmaşık fonksiyon

[3] (biyoloji) canlıların bölümlenmesinde, sınıfların bir araya gelmesiyle oluşan birlik, şube

[4] (dil bilimi) Arap alfabesinin sekizinci harfi ( ‎ﺩ‎ )

Yazılışlar

طال‏

Deyimler

dal budak salmak, dal gibi kalmak, güvendiği dal elinde kalmak, daldan dala konmak, dal kol atmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "dal"

Çeviriler

, տիպ (hy) (tip) ‎[tip]

• Fince: oksa (fi), pääjakso (fi), ffylwm (cy)
• İngilizce: branch (en), phylum (en), stam (sv), fylum (sv)

• Rumence: ramură (ro)

Ön ad

[1] yalın, çıplak

Dalkılıç.

Daltaban.

Türk lehçeleri

• Azerice: budaq (az), ixtisas (az)
• Karaçay Balkarca: butak (krc), çıbık (krc)

Atasözleri

[1] Allah uçamayan kuşa alçacık dal verir

Kısaltma

[1] dekalitre

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Azerice

Ad

dal

[1] arka

Çağatayca

Ad

[1] arka, sırt, omuz

Danca

Ad

dal

[1] (coğrafya) vadi, koyak

Gagavuzca

Ad

dal

[1] (coğrafya) dal

Köken

[1] Eski Türkçe tal

Çeviriler

• İngilizce: branch (en)

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Hollandaca

Ad

dal

[1] (coğrafya) vadi, koyak

İsveççe

Ad

dal

[1] (coğrafya) vadi, koyak

İtalyanca

İlgeç

(da edatı + il tanımlığı)

[1] dal → da

Norveççe

Ad

dal

[1] (coğrafya) vadi, koyak

Osmanlı Türkçesi

Ad

[1] Arap alfabesinde sekizinci sırada olan د‏ harfinin okunuşu

[2]bu harfin Ebced hesabıındaki değeri dörttür.

Köken

[1] Arapça