نفس

Ayrıca bakınız: نقس

Arapça

Köken

Ana Semitik dili נֶפֶשׁ‎ (néfesh), 𒍣 (“gırtlak, hayat”), נַפְשָׁא‎/ܢܲܦܫܵܐ‎ (nap̄šā), 𐎐𐎔𐎌 (npš) ile soydaştır.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): nefs(un)

Ad

نَفْسٌ (nefsün) e (çoğul نُفُوس‎ (nüfūs) veya أَنْفُس‎ (ʾenfüs))

1. aynı
2. can
   • M.S. 609–632, Kur'an, 5:45
     وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ ف۪يهَٓا اَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِۙ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْاَنْفَ بِالْاَنْفِ وَالْاُذُنَ بِالْاُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّۙ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌۜ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِه۪ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُۜ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَٓا اَنْزَلَ اللّٰهُ فَاُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٤٥﴾ – Onda [Tevrat’ta] şunu da yazdık: Cana can, göze göz, buruna burun, kulağa kulak, dişe diş kısas edilir. Yaralar da kısasa tabidir. Kim de bu hakkını bağışlar, sadakasına sayarsa o, kendisi için kefaret olur. Allah’ın indirdiği ile hükmetmeyenler, zâlimlerin ta kendileridir.
3. kendi, nefs (2. çoğulla)
4. nefes

Kaynakça

• Mâide (5):45, Diyanet İşleri meâli (yeni)

Farsça

Köken

Arapça نَفْس‎ (nefs)

Ad

نفس (alfabe çevirisi gerekiyor)

1. nefes

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça نَفْس‎ (nefs)

Ad

نفس (nefes)

1. nefes, soluk

Ad

نفس (nefs)

1. nefis