ek

Türkçe

Durum	Tekil	Çoğul
Yalın	ek	ekler
Belirtme (-i)	eği	ekleri
Yönelme (-e)	eğe	eklere
Bulunma (-de)	ekte	eklerde
Çıkma (-den)	ekten	eklerden
Tamlayan	eğin	eklerin

ek -ği

Ad

ek -ki

Anlamlar

Tekil	Çoğul
ek	ekler

[1] (yapı bilgisi) kelime türetmek veya kelimenin görevini belirtmek için kullanılan, başa, sona veya kelimenin içine eklenebilen, bağımlı dil bilgisi ögeleri, lahika

[2] bir şeyin eksiğini tamamlamak için ona katılan parça

Yazının ekleri.

[3] bir gazete veya derginin günlük yayımından ayrı ve ücretsiz olarak verdiği parça, ilave

Gazetenin haftalık sanat ve edebiyat eki.

[4] sonradan katılan, yapılan, dikilen, yapıştırılan parçanın belli olan yeri

[5] iki borunun birbirine birleştirildiği yer

Heceleme

ek, çoğulu ek·ler

Köken

(Türkçe) Kendi başına bir kökü.

Deyimler

iyelik eki

ön ek

son ek

vasıta eki

Atasözleri

Ek tohumun hasını, çekme yiyecek yasını

Er ek, geç ek, tava ek

Kasımdan on gün evvel ek, on gün sonra ekme

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumu: "ek"

Türk Dilleri

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Azerice: qoşma (az), şəkilçi (az) Eski Türkçe: çuvşatmak (tr), kamaşmak (tr), ketüt (tr), kımız almıla (tr) Tatarca: östämä (tt)

Çeviriler

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Almanca: [1] Anlage (de), Endung (de) Fince: [1] johdin (fi), liite (fi), pääte (fi) İngilizce: [1] affix (en), attachment (en) İsveççe: [1] bilaga (sv)

Ön ad

Anlamlar

[1] eklenmiş, katılmış

Okul müdürüyken okulun ek inşaatında hamallarla birlikte çalışmış. - H. Taner

Türk Dilleri

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Çeviriler

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Afrikanca

Adıl

Anlamlar

[1] (kişi adılları) ben

İsveççe

Ad

Anlamlar

[1] (kayıngiller, ağaç) meşe