ek

Türkçe

Tekil	Çoğul
ek	ekler

Anlamlar

[1] (dil bilimi) yapım eki ve çekim eki olmak üzere ikiye ayrılırlar ve Türkçedeki en önemli dil yapısıdır

[1] tamamlayıcı parça

[1] iliştirilen bir şey

Heceleme

ek, çoğulu ek·ler

Köken

{{|Türkçe}} Kendi başına bir kökü.

Deyimler

ön ek

son ek

iyelik eki

Türevler

• eksik
• eklem
• Ekim
• ekmek

Atasözleri

Ek tohumun hasını, çekme yiyecek yasını

Er ek, geç ek, tava ek

Kasımdan on gün evvel ek, on gün sonra ekme

Türk Dilleri

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Azerice: qoşma (az), şəkilçi (az) Eski Türkçe: çuvşatmak (tr), kamaşmak (tr), ketüt (tr), kımız almıla (tr) Tatarca: östämä (tt)

Çeviriler

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Almanca: Anlage (de), Endung (de) Fince: taivutuspääte (fi), pääte (fi) Fransızca: [[#Fransızca|]] (fr) Hollandaca: [[#Hollandaca|]] (nl) İngilizce: affix (en), attachment (en) İspanyolca: [[#İspanyolca|]] (es) İsveççe: [[#İsveççe|]] (sv) İtalyanca: [[#İtalyanca|]] (it) Kürtçe: [[#Kürtçe|]] (ku) Macarca: [[#Macarca|]] (hu)

Afrikanca

Anlamlar

[1] ben

İsveççe

Anlamlar

[1] (kayıngiller, ağaç) meşe