ilave

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi علاوه‎ (ilave) sözcüğünden devralındı, Arapça عِلَاوَة‎ (ʿilāve) sözcüğünden.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /iˈlaːve/

Ad

ilave (belirtme hâli ilaveyi, çoğulu ilaveler)

1. ekleme, ulama
2. eklenmiş parça
3. arttırma, büyütme, abartma
4. ek

   Bu eski köşk son yıllarda betonlu, çimentolu ilavelerle biraz asrileşti. - H. Birand

Deyimler

ilave etmek

Çeviriler

çeviriler

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ilave" maddesi