sahip

Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: sa·hip

Köken

Arapça صَاحِبٌ‏ (ṣāḥibün)

Ad

sahip (belirtme hâli sahibi, çoğulu sahipler)

1. herhangi bir şey üstünde mülkiyeti olan, onu yasaya uygun bir şekilde dilediği gibi kullanabilen kimse, iye, malik
2. herhangi bir vasfı olan kimse, ehil

   Bilgi sahibi. Zevk sahibi.

3. bir iş yapmış, üstlenmiş veya bir eser ortaya koymuş kimse
4. koruyan, arka çıkan, gözeten kimse

Çekimleme

sahip adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	sahip	sahipler
belirtme	sahibi	sahipleri
yönelme	sahibe	sahiplere
bulunma	sahipte	sahiplerde
ayrılma	sahipten	sahiplerden
tamlayan	sahibin	sahiplerin

Yan kavramlar

• sahibe

Deyimler

• araba sahibi
• bilgi sahibi
• daire sahibi
• ev sahibi
• köpek sahibi
• otel sahibi
• otomobil sahibi
• tarla sahibi
• zevk sahibi

Üst kavramlar

• gerçek kişi
• tüzel kişi

Sözcük birliktelikleri

• sahib-i tertip

Türetilmiş kavramlar

• sahipçe
• sahipçi
• sahipçik
• sahipken
• sahiple
• sahipli
• sahipse
• sahipsi
• sahipsiz

Çeviriler

herhangi bir şeyi üstünde mülkiyeti olan

• Almanca: Besitzer (de) e, Besitzerin (de) d, Eigentümer (de) e
• Arapça: صاحب‏‎ (ar) e [sˤa:ħib] صاحبة‏‎ (ar) d [sˤa:ħiba]
• Azerice: malik (az), sahib (az)
• Boşnakça: vlasnik (bs) e
• Çekçe: majitel (cs), vlastník (cs)
• Danca: ejer (da)
• Estonca: omanik (et)
• Fince: omistaja (fi)

• Hollandaca: eigenaar (nl)
• İngilizce: owner (en)
• İsveççe: ägare (sv)
• Japonca: 所有者 (ja)
• Lehçe: właściciel (pl) e
• Norveççe: eier (no) e
• Rumence: proprietar (ro) e
• Rusça: владелец (ru) (vladelec), хозяин (ru) (xozjain)
• Sırpça: vlasnik (sr), власник (sr)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "sahip"

İngilizce

Ad

sahip (çoğulu sahips)

1. sahip