صاحب
Arapça[değiştir]
Köken[değiştir]
- صَحِبَ (ṣaḥibe, “arkadaş olmak”) kelimesinin aktif sıfat fiili, o da ص ح ب (ṣ-ḥ-b) kökünden gelmektedir.
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
صَاحِبٌ (ṣāḥibün) e (ikil صَاحِبَيْن (ṣāḥibeyn), çoğul أَصْحَابُ (ʾaṣḥābü), dişil صَاحِبَةٌ (ṣāḥibetün))
Alt kavramlar[değiştir]
- صَاحِب اَلتَّرْتِيب (ṣāḥib et-tartīb)
Osmanlı Türkçesi[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
صاحب (alfabe çevirisi gerekiyor)
- Bir şeyi koruyan ve ona mâlik olan kimse.
- İş yapmış olan kimse.
- Sohbet edilen kimse.
- Vasıflı olan kimse.
Alt kavramlar[değiştir]
- (vasıflı kimse (İslâm)): صاحب الترتيب