صاحب

Arapça

Köken

صَحِبَ‎ (ṣaḥibe, “arkadaş olmak”) kelimesinin aktif sıfat fiili, o da ص ح ب‎ (ṣ-ḥ-b) kökünden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): sˤaːħib

Ad

صَاحِبٌ‎ (ṣāḥibün‎) e (ikil صَاحِبَيْن‎ (ṣāḥibeyn), çoğul أَصْحَابُ‎ (ʾaṣḥābü), dişil صَاحِبَةٌ‎ (ṣāḥibetün))

1. sahip

Alt kavramlar

• صَاحِب اَلتَّرْتِيب‎ (ṣāḥib et-tartīb)

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça صَاحِب‎ (ṣāḥib)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): saːhib

Ad

صاحب (alfabe çevirisi gerekiyor)

1. Bir şeyi koruyan ve ona mâlik olan kimse.
2. İş yapmış olan kimse.
3. Sohbet edilen kimse.
4. Vasıflı olan kimse.

Alt kavramlar

• (vasıflı kimse (İslâm)): صاحب الترتيب‎