İçeriğe atla

yay

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Yay

Türkçe

[düzenle]
(mühendislik): Bir yay
(okçuluk, silahlar): 1760'da Mançu yayı

Köken

[düzenle]
Osmanlı Türkçesi یای sözcüğünden devralındı, Eski Türkçe jan (jan).

Söyleniş

[düzenle]

yay (belirtme hâli yayı, çoğulu yaylar)

  1. hallacın pamuk veya yün atmak için tokmak yardımıyla kullandığı araç
    Karınları hallaç yayından kopup fırlamış gibi beyaz. R. H. Karay
  2. (geometri) bir çember üzerindeki iki nokta ile bu nokta arasındaki çember parçası
  3. (geometri) eğri yayı kavramının kısa şekli (bir eğriden alınan parça)
  4. (mekanik, mühendislik) zemberek
  5. (mühendislik) farklı amaçlarla çeşitli şekillerde yapılan esnek parça
    Araba yayı; Kanepenin yayı.; Kilidin yayı
  6. (müzik) keman, viyolonsel gibi çalgılarda sürterek titreşim yoluyla ses çıkarmaya yarayan parça
  7. (okçuluk, silahlar) ok atmaya yarayan, iki ucu arasına kiriş gerilmiş, eğri ağaç veya metal çubuk
    Sadağını ve yayını kepenek altında dikkatlice tutuyordu. H. N. Atsız

Çekimleme

[düzenle]

Semboller

[düzenle]
  • (geometri):

Alt kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Ek okumalar

[düzenle]
  • Vikipedi'de yay

Azerice

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: yay

yay

  1. (meteoroloji, mevsimler) yaz
  2. (mühendislik, okçuluk, silahlar) yay

Ek okumalar

[düzenle]
  • Azerice Vikipedi'de yay

Gagavuzca

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Eski Türkçe jan (jan).

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: yay

yay

  1. (mühendislik, okçuluk, silahlar) yay

Kaynakça

[düzenle]
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Kumanca

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Eski Türkçe jan (jan).

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: yay

yay

  1. (meteoroloji, mevsimler) yaz

Kaynakça

[düzenle]
  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.