yay

Ayrıca bakınız: Yay

Türkçe

Ad

yay (belirtme hâli yayı, çoğulu yaylar)

[1] Mançu'n yay yılda 1760

[2] Yay

1. (silahlar, okçuluk) ok atmaya yarayan, iki ucu arasına kiriş gerilmiş, eğri ağaç veya metal çubuk

   Sadağını ve yayını kepenek altında dikkatlice tutuyordu. - N. Atsız

2. (mühendislik) farklı amaçlarla çeşitli biçimlerde yapılan esnek parça

   Araba yayı; Kilidin yayı; Kanepenin yayı.

3. zemberek
4. hallacın pamuk veya yünü atmak için tokmak yardımıyla kullandığı araç

   Karınları hallaç yayından kopup fırlamış gibi beyaz. - R. H. Karay

5. (matematik) bir çember üzerindeki iki nokta ile bu nokta arasındaki çember parçası
6. (matematik) bir eğriden alınan parça
7. (müzik) keman, viyolonsel vb. çalgılarda sürterek titreşim yoluyla ses çıkarmaya yarayan parça

Köken

Türkçe yağ (açılan şey)

Deyimler

helisel yay

Türk lehçeleri

• Azerice: kaman (az), yay (az)
• Gagavuzca: yay (gag)
• Osmanlıca: قوس‏‎ (ota)
• Karaçay Balkarca: sadak caya (krc)

• Tatarca: җәя (tt) (cäya)

Çeviriler

• Almanca: Bogen (de) e
• Arapça: قوس‏‎ (ar)
• Arnavutça: hark (sq)
• Boşnakça: luk (bs)
• Bulgarca: лък (bg) (lǎk)
• Çekçe: luk (cs)
• Danca: bue (da)
• Endonezce: busur (id)
• Eski İngilizce: boga (ang)
• Esperanto: arko (eo)
• Fince: jousi (fi), kellonjousi (fi), kaari (fi)
• Fransızca: arc (fr)
• Frizce: bûging (fy), bôge (fy)
• Hırvatça: luk (hr)
• Hollandaca: boog (nl)
• İngilizce: bow (en)
• İspanyolca: arco (es) e
• İsveççe: fjäder (sv)

• İtalyanca: arco (it)
• İzlandaca: bogi (is)
• Kürtçe: kevan (ku)
• Lao dili: ຄັນທະນູ (lo) (khan tha nū)
• Latince: arcus (la) e
• Lehçe: luk (pl) e
• Macarca: íj (hu)
• Malayca: busur (ms)
• Norveççe: bue (no), boge (no)
• Portekizce: arco (pt) e
• Rumence:
• Rusça: лук (ru) e (luk) [luk]
• Modern Yunanca: τόξο (el) (tóxo)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "yay"

Azerice

Ad

yay

1. (meteoroloji, mevsimler) yaz
2. (silahlar, okçuluk, mühendislik) yay

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe jan

Ad

yay

1. (silahlar, okçuluk) yay

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Çağatayca

Ad

1. okun kemani, yazın kemali, tabistan

Kumanca

Ad

yay

1. (meteoroloji, mevsimler) yaz

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.