atmak

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: at·mak

Eylem

atmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi atar)

1. bir cismi bir yöne doğru fırlatmak (-i, -e)

   Taşı suya atmak.

2. bir şeyi yere doğru bırakmak
3. bir kimsenin ilişiğini kesmek
4. rastgele bir kenara koymak

Karşı anlamlılar

• atmamak

Çeviriler

• Almanca: werfen (de)
• Azerice: atmaq (az)
• Eski Türkçe: atmak (tr), çalınmak (tr), salmak (tr)
• Fince: heittää (fi)
• Fransızca: jeter (fr)
• İngilizce: throw (en)

• Kürtçe: avêtin (ku)
• Özbekçe: otmoq (uz)
• Şorca: адарға (adarğa)
• Tatarca: at (tt), atu (tt)
• Türkmence: atmak (tk)

Alt kavramlar

aşık atmak, ayak atmak, can atmak, çamur atmak, çehresi atmak, demir atmak, dışarı atmak, düşeş atmak, göz atmak tang atmak

Türetilmiş kavramlar

• atabilmek, atılmak, attırmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "atmak"

Eski Türkçe

Eylem

1. atmak

Çağatayca

Eylem

1. endaht etmek
2. şefak sökmek, tang atmak

Türkmence

Eylem

1. atmak
2. atmak, ateş etmek, vurmak

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.