atmak

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Eylem

atmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi atar) -ar

1. bir cismi bir yöne doğru fırlatmak (-i, -e)

   Taşı suya atmak.

2. bir şeyi yere doğru bırakmak
3. bir kimsenin ilişiğini kesmek
4. rastgele bir kenara koymak

Deyimler

aşık atmak, ayak atmak, can atmak, çamur atmak, çehresi atmak, demir atmak, dışarı atmak, düşeş atmak, göz atmak tang atmak,

Çeviriler

• Azerice: atmaq (az)
• Eski Türkçe: atmak (tr), çalınmak (tr), salmak (tr)
• Fince: heittää (fi)
• Fransızca: jeter (fr)
• İngilizce: throw (en)

• Kürtçe: avêtin (ku)
• Özbekçe: otmoq (uz)
• Şorca: адарға (adarğa)
• Tatarca: at (tt), atu (tt)
• Türkmence: atmak (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "atmak"

Eski Türkçe

Eylem

1. atmak

Çağatayca

Eylem

1. endaht etmek
2. şefak sökmek, tang atmak

Türkmence

Eylem

1. atmak
2. atmak, ateş etmek, vurmak

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.