atmak

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: at·mak

Eylem

atmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi atar) -ar

1. bir cismi bir yöne doğru fırlatmak (-i, -e)

   Taşı suya atmak.

2. bir şeyi yere doğru bırakmak
3. bir kimsenin ilişiğini kesmek
4. rastgele bir kenara koymak

Çeviriler

• Almanca: werfen (de)
• Arnavutça: hedh (sq)
• Azerice: atmaq (az)
• Beyaz Rusça: кідаць (be) (kidacʹ)
• Eski Türkçe: atmak (tr), çalınmak (tr), salmak (tr)
• Fince: heittää (fi)
• Fransızca: jeter (fr)
• İngilizce: throw (en)
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: [Girdi?]tpos

• Kürtçe: avêtin (ku)
• Lehçe: rzucać (pl)
• Macarca: dob (hu)
• Özbekçe: otmoq (uz)
• Rusça: бросать (ru) (brosatʹ), кидать (ru) (kidatʹ)
• Şorca: адарға (adarğa)
• Tatarca: at (tt), atu (tt)
• Türkmence: atmak (tk)
• Ukraynaca: кидати (uk) (kydaty)

Karşı anlamlılar

• atmamak

Alt kavramlar

aşık atmak, ayak atmak, can atmak, çamur atmak, çehresi atmak, demir atmak, dışarı atmak, düşeş atmak, göz atmak tang atmak

Türetilmiş kavramlar

• atabilmek, atılmak, attırmak

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "atmak"

Eski Türkçe

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Eylem

1. atmak

Çağatayca

Eylem

1. endaht etmek
2. şefak sökmek, tang atmak

Türkmence

Eylem

atmak

1. atmak
2. atmak, ateş etmek, vurmak

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.