koltuk

Türkçe

Köken

Eski Türkçe Kol ve alt kelimelerinden oluşan belirtisiz isim tamlaması durumundaki birleşik kelimeye -k eklenerek (kol+altı-k > koltuk) meydana getirilmiş birleşik bir kelime olduğunu düşünüyoruz.

Ad

koltuk (belirtme hâli koltuğu, çoğulu koltuklar) -ğu

koltuk hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. (anatomi) omuz başının altında, kolun gövde ile birleştiği yer

   Gazetelerini bir koltuğunun altına koydu, zayıf kollarıyla kutulara sarıldı. - H. E. Adıvar

2. (mobilya) kol dayayacak yerleri olan geniş ve rahat sandalye

   Ta yan beline kadar gömüldüğü koltuğunun içinden ileriye doğru uzandı. - Y. K. Karaosmanoğlu

   Sandalyeden farklı bir yapıdadır.

3. eski düğünlerde damatla gelinin eve girerken konuklar arasından kol kola geçmeleri töreni

   Babamız, annemizi gelin geldiği ilk gün şu merdivenin alt başında karşılamış, koltuk yapılmıştı. - H. C. Yalçın

4. yapıcılıkta yan destek
5. (denizcilik) demirledikten sonra gemiyi iskeleye, rıhtıma veya başka bir gemiye bağlayan ip
6. koltuklama veya koltuklanma

   O koltuktan hoşlanmaz.

7. kayırma, destek

   Dayısının koltuğunda sırtı yere gelmez.

8. yüksek mevki, makam

   Koltuk kavgası.

9. genelev

   Burası Mesut Bey adında bir herifin koltuğudur. - H. R. Gürpınar

10. mısır ve buğday fidesinin yanlarından çıkan filizler
11. kenar, tenha yer

Türetilmiş kavramlar

• koltuk altı

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: kreslo (az), qoltuq (az)
• Eski Türkçe: koltık‎ (otk) (koltık)
• Fince: kainalo (fi), nojatuoli (fi)
• İngilizce: [1] armpit (en), [2] armchair (en)
• Lehçe: [1] pacha (pl), [2] fotel (pl)
• Macarca: [1] hónalj (hu), [2] karosszék (hu), fotel (hu)
• Tatarca: qultıq (tt)
• Türkmence: kreslo (tk), kürsii (tk), goltuk (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "koltuk" maddesi

Gagavuzca

Ad

koltuk

1. koltuk

Kaynakça

Yrd. Doç. Dr. Cahit BAŞDAŞ - "TÜRKÇE ORGAN ADLARINDA KELİME SONU -k ÜNSÜZÜ VE ÇOKLUK"

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki