köken

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: koken

Türkçe[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe

Söyleniş[değiştir]

[değiştir]

köken (belirtme hâli kökeni, çoğulu kökenler)

  1. asıl, soy
  2. bir şeyin çıktığı, dayandığı sebep, şekil, temel veya yer
    Yazının kökeni resimdir.
  3. tulumbacı hortumlarının kısmındaki sarı maden sap
  4. (botanik) kabak, karpuz, kavun v.s. gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları
  5. (ticaret) bir malın üretildiği veya yapıldığı, alındığı, getirildiği yer

Çekimleme[değiştir]

Eş anlamlılar[değiştir]

  • (bir şeyin dayandığı sebep, ticaret): menşe
  • (ticaret): orijin

Atasözleri[değiştir]

Kelime birliktelikleri[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Karaçay-Balkarca[değiştir]

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

[değiştir]

  1. (meyveler) çakal eriği