köken
![]() |
Ayrıca bakınız: kök |
Konu başlıkları
Türkçe[düzenle]
Ad[düzenle]
köken (belirtme hâli kökeni, çoğulu kökenler)
- [1] bir şeyin çıktığı, dayandığı temel, biçim, neden veya yer, menşe
- Yazının kökeni resimdir.
- [2] soy, asıl
- [3] (ticaret) bir malın üretildiği veya yapıldığı, alındığı, getirildiği yer, menşe, orijin
- [4] kavun, karpuz, kabak vb. bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları
- [5] tulumbacı hortumlarının uç kısmındaki sarı maden sap
Heceleme[düzenle]
- kö·ken, Çoğul: kö·ken·ler
Söyleniş[düzenle]
- Ses Örneği: [-], Çoğul: [-]
- IPA: IPA: /kœ.kɛn/, Çoğul: IPA: /kœ.kɛn.lɛɻ̥/
Yazılışlar[düzenle]
Köken[düzenle]
- [1] Eski Türkçe
Eş anlamlılar[düzenle]
Sözcük birliktelikleri[düzenle]
- [1] kökenine inmek
- [2] kökenini araştırmak
Türetilmiş kavramlar[düzenle]
- [1] köken bilimi
- [3] köken belgesi
İlgili sözcükler[düzenle]
- [1] kök
Atasözleri[düzenle]
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "köken"