burun

Ayrıca bakınız: bürün

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [buˈrun]
• Heceleme: bu‧run

Köken

Osmanlı Türkçesi بورون‎ sözcüğünden devralındı

Ad

burun (belirtme hâli burnu, çoğulu burunlar) -nu

burun hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

İnsanın burnu

1. (anatomi) alınla üst dudak arasında bulunan, çıkıntılı, iki delikli koklama ve solunum organı

   Boksörün burnu kırılmıştı besbelli.

2. bazı şeylerin ön ve sivri bölümü

   Kadıköy vapurunun güvertesinde, paltoma bürünmüş, gidip ta burna oturmuştum. - H. Taner

3. kibir, büyüklenme

   Burnundan yanına varılmıyor.

4. (coğrafya) karanın, özellikle yüksek ve dağlık kıyılarda, türlü şekillerde denize uzanmış bölümü

Çekimleme

burun adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		burun	burunlar
belirtme		burnu	burunları
yönelme		burna	burunlara
bulunma		burunda	burunlarda
ayrılma		burundan	burunlardan
tamlayan		burnun	burunların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	burnum	burunlarım
	belirtme	burnumu	burunlarımı
	yönelme	burnuma	burunlarıma
	bulunma	burnumda	burunlarımda
	ayrılma	burnumdan	burunlarımdan
	tamlayan	burnumun	burunlarımın
2. tekil	yalın	burnun	burunların
	belirtme	burnunu	burunlarını
	yönelme	burnuna	burunlarına
	bulunma	burnunda	burunlarında
	ayrılma	burnundan	burunlarından
	tamlayan	burnunun	burunlarının
3. tekil	yalın	burnu	burunları
	belirtme	burnunu	burunlarını
	yönelme	burnuna	burunlarına
	bulunma	burnunda	burunlarında
	ayrılma	burnundan	burunlarından
	tamlayan	burnunun	burunlarının
1. çoğul	yalın	burnumuz	burunlarımız
	belirtme	burnumuzu	burunlarımızı
	yönelme	burnumuza	burunlarımıza
	bulunma	burnumuzda	burunlarımızda
	ayrılma	burnumuzdan	burunlarımızdan
	tamlayan	burnumuzun	burunlarımızın
2. çoğul	yalın	burnunuz	burunlarınız
	belirtme	burnunuzu	burunlarınızı
	yönelme	burnunuza	burunlarınıza
	bulunma	burnunuzda	burunlarınızda
	ayrılma	burnunuzdan	burunlarınızdan
	tamlayan	burnunuzun	burunlarınızın
3. çoğul	yalın	burnu burunları
	belirtme	burnunu burunlarını
	yönelme	burnuna burunlarına
	bulunma	burnunda burunlarında
	ayrılma	burnundan burunlarından
	tamlayan	burnunun burunlarının

Deyimler

ağız burun birbirine karışmak, Azrail ile burun buruna gelmek, Azrail'le burun buruna gelmek, burun deliği, burun kanadı, burnu uzamak, ölümle burun buruna gelmek

Üst kavramlar

• organ, yüz

Türetilmiş kavramlar

• burunca, buruncu, buruncuk, burunken, burunla, burunlu, burunsa, burunsu, burunsuz
• Karaburun

Çeviriler

organ

• Almanca: Nase (de) d
• Arapça: أَنْف‎ (ar) e (ʾenf)
• Aşağı Almanca: nosu (nds) d
• Azerice: burun (az)
• Birmanca: နှာခေါင်း (my) (hnahkaung:)
• Bretonca: fri (br) e
• Çekçe: nos (cs)
• Çince:

Mandarin dili: 鼻 (zh) (bí), 鼻子 (zh) (bízi)

• Danca: næse (da) g
• Endonezce: hidung (id)
• Ermenice: քիթ (hy) (kʿitʿ)
• Estonca: nina (et)
• Farsça: بینی‎ (fa) (bini)
• Felemenkçe: neus (nl) e
• Fince: nenä (fi)
• Fransızca: nez (fr) e
• Guarani dili: tĩ (gn), apyngua (gn)
• Gürcüce: ცხვირი (ka) (cxviri)
• Haitice: nen (ht)
• Hintçe: नाक (hi) (nāk)
• İbranice: אף‎ (he) e
• İngilizce: nose (en)
• İnterlingua dili: naso (ia)
• İskoç İngilizcesi: nose (sco)
• İspanyolca: nariz (es) e
• İsveççe: näsa (sv)
• İtalyanca: naso (it) e
• Hunsrik: Naas (hrx) d
• Japonca: 鼻 (ja) (はな, hana)
• Katalanca: nas (ca) e
• Kazakça: мұрын (kk) (murın)
• Kırgızca: мурун (ky) (murun)
• Korece: 코 (ko) (ko)
• Kürtçe: difin (ku), poz (ku)
• Lao dili: ດັງ (lo) (dang)
• Latince: nasus (la)
• Lehçe: nos (pl) e
• Letonca: deguns (lv)
• Limburgca: naas (li)
• Litvanca: nosis (lt)
• Lüksemburgca: Nues (lb) d
• Macarca: orr (hu)
• Magindanao dili: ngirung
• Malayca: hidung (ms)
• Mançuca: ᠣᡶᠣᡵᠣ (mnc) (oforo)
• Maranao dili: ngirong
• Marathi dili: नाक (mr) (nāk)
• Mokşa dili: шалхка (mdf) (šalxka)
• Norveççe: nese (no)
• Oksitanca: nas (oc)
• Özbekçe: burun (uz)
• Portekizce: nariz (pt) e
• Reto Romanca: nas (rm)
• Rumence: nas (ro) n
• Rusça: нос (ru) n (nos)
• Slovence: nos (sl) e
• Somalice: san (so)
• Tatarca: borın (tt)
• Ternate dili: ngunu
• Tibetçe: སྣ (bo) (sna)
• Türkmence: burun (tk)
• Ukraynaca: ніс (uk) n (nis)
• Uygurca: بۇرۇن‎ (ug) (burun)
• Yakutça: мурун (sah) (murun)
• Yunanca: μύτη (el) d (mýti), ρίνος (el) (rínos)

karanın denize uzanmış bölümü

• Felemenkçe: kaap (nl)
• Fince: niemi (fi)
• İngilizce: cape (en)
• İspanyolca: cabo (es) e
• İsveççe: kap (sv), udde (sv)
• Portekizce: cabo (pt) e

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu "burun" maddesi

Atasözleri

• Ağız büzülür, göz süzülür, ille burun, ille burun
• Ağızdan burun yakın, kardeşten karın
• Atta karın, yiğitte burun
• Burun yüzden düşmez

Azerice

Ad

burun (belirtme hâli burnu, çoğulu burunlar)

1. (anatomi) burun

Karaçay Balkarca

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Karaçay Balkarca alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. eski
2. eskiden
3. önce

Kumanca

Ad

burun

1. eskiden
2. önce

Özbekçe

Ad

burun

1. (anatomi) burun

Türkmence

Ad

burun

1. (anatomi) burun

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.