kıyı

Ayrıca bakınız: sahil

Türkçe

Ad

kıyı (belirtme hâli kıyını, çoğulu kıyılar)

1. (coğrafya) kara ile suyun birleştiği yer

   Kandilli akıntısını geçiyoruz. İşte Küçüksu kasrı, kıyıda bembeyaz gülüyor.” -Y. Z. Ortaç

2. kenar, periferi
3. (coğrafya) sahil

   “Kıyılardan gelen rüzgârlar, denizin küçücük dalgacıklarıyla oynaşıyorlar.” -E. M. Karakurt

4. (mecaz) ıssız, tenha yer

Köken

Eski Türkçe kıdhıġ

Deyimler

akarsu kıyısı, kıyıya atmak, kıyıya çıkmak, kıyıya varmak, kuşak kıyısı, soğurum kıyısı

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kıyı"

Çeviriler

• Almanca: Ufer (de) n
• Azerice: qıraq (az), sahil (az)
• Çekçe: břeh (cs) e
• Eski Türkçe: kıdıg (tr), kırlatmak (tr)
• Fince: ranta (fi), rannikko (fi)
• Fransızca: côte (fr), bord (fr)
• Gagavuzca: kıyı (gag)
• İngilizce: shore (en), coast (en), edge (en)
• İsviçre Almancası: Ufer (de) n

• Lehçe: brzeg (pl), wybrzeże (pl), plaża (pl),

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe

Ad

kıyı

1. (coğrafya) kıyı, sahil

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki