kibir
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi كبر, o da Arapça كِبِر (kibir) kelimesinden gelmektedir.
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
kibir (belirtme hâli kibiri, çoğulu kibirler)
- büyüklük, ululuk
- kendini beğenme, başkalarından üstün tutma
- benlik, büyüklenme, gurur
- Süheyl o gün orada saçma kibrine kapılmayıp tek bir kelime, Serap'ın beklediği iki heceli tek bir kelime söylemiş olsaydı, her şey değişebilirdi. - H. Taner.
Çekimleme[değiştir]
kibir adının çekimi
Deyimler[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
kendini beğenme
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "kibir" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de kibir