av

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi آو‏, Eski Türkçe 𐰉‏

Ad

av (belirtme hâli avı, çoğulu avlar)

1. karada, denizde, gölde veya akarsularda evcil olmayan hayvanları vurma veya yakalama işi
2. bir hayvanın bir başka hayvanı yemek için yakalaması
3. bu yollarla yakalanan hayvan
4. (mecaz) tuzağa düşürülen, kendisinden yararlanılan kimse

Türetilmiş kavramlar

• avlamak
• avlanmak

Sözcük birliktelikleri

• av köpeği

Atasözleri

Atasözleri

• Aç at yol almaz, aç it av almaz
• Av avlanmış, tav tavlanmış
• Av avlayanın, kemer bağlayanın

• Av köpeği avdan kalmaz
• Av vuranın değil alanın
• Kırk gün taban eti, bir gün av eti

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumu: "av"

Çeviriler

• Almanca: Jagd (de) d
• Fince: metsästys (fi)
• İngilizce: hunt (en)

• İsveççe: jakt (sv) g
• Norveççe:

  Bokmål:

  Yeni Norveççe:

• İngilizce: hunt (en)

Türk lehçeleri

• Azerice: ov (az)
• Eski Türkçe: ab (tr), av (tr)
• Karaçay Balkarca: uv (krc)

• Tatarca: aw (tt)
• Türkmence: aav (tk), şikaar (tk)

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe 𐰉‏

Ad

av

1. av

Kürtçe

Ad

av

1. (hidroloji, kimya, içecekler) su

Eş anlamlılar

• ab