av

Ayrıca bakınız: Av.

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi آو‏, Eski Türkçe 𐰉‏ (b¹)

Ad

av (belirtme hâli avı, çoğulu avlar)

1. karada, denizde, gölde veya akarsularda evcil olmayan hayvanları vurma veya yakalama işi
2. bir hayvanın bir başka hayvanı yemek için yakalaması
3. bu yollarla yakalanan hayvan
4. (mecaz) tuzağa düşürülen, kendisinden yararlanılan kimse

Çekimleme

av adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	av	avlar
belirtme	avı	avları
yönelme	ava	avlara
bulunma	avda	avlarda
ayrılma	avdan	avlardan
tamlayan	avın	avların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	avım	avlarım
2. tekil (senin)	avın	avların
3. tekil (onun)	avı	avları
1. çoğul (bizim)	avımız	avlarımız
2. çoğul (sizin)	avınız	avlarınız
3. çoğul (onların)	avı avları

Türetilmiş kavramlar

• avlamak
• avlanmak

Sözcük birliktelikleri

• av köpeği

Atasözleri

• Aç at yol almaz, aç it av almaz
• Av avlanmış, tav tavlanmış
• Av avlayanın, kemer bağlayanın
• Av köpeği avdan kalmaz
• Av vuranın değil alanın
• Kırk gün taban eti, bir gün av eti

Çeviriler

hayvanları vurma ve yakalama işi

• Almanca: Jagd (de) d
• Azerice: ov (az)
• Fince: metsästys (fi)
• İngilizce: hunt (en)
• İsveççe: jakt (sv) g
• Karaçay Balkarca: uv (krc)

• Norveççe:

  Bokmål: jakt (no) n

  Yeni Norveççe:

• Tatarca: aw (tt)
• Türkmence: aav (tk), şikaar (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "av"

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe 𐰉‏ (b¹)

Ad

av

1. av

Kürtçe

Ad

av

1. (hidroloji, kimya, içecekler) su

Eş anlamlılar

• ab