koca

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

koca (belirtme hâli kocayı, çoğulu kocalar)

koca hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. (aile) kadının evlenmiş olduğu erkek, eş, zevç, adam, bey

   Kocasını seven bir kadın.

Türk lehçeleri

• Azerice: ər (az)
• Eski Türkçe: beg (tr)
• Gagavuzca: koca (gag)

Çeviriler

• Almanca: Ehemann (de) e
• Fince: aviomies (fi), mies (fi), puoliso (fi)
• Fransızca: époux (fr) e, mari (fr) e
• Hollandaca: echtgenoot (nl)
• İngilizce: husband (en)

• Macarca: férj (hu)
• Slovence: mož (sl) e

Ön ad

koca (karşılaştırma daha koca, üstünlük en koca)

[1] büyük, geniş

Uyandığım zaman koca bir karaltı vardı önümüzde. - A. Erhat

[2] kocaman, iri

Koca kafa.

[3] yaşlı, ihtiyar, pir

[4] yüksek

[5] büyük, ulu

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "koca"

Atasözleri

• Baba ekmeği zindan ekmeği, koca ekmeği meydan ekmeği
• Baba ekmeği zindan ekmeği,koca ekmeği meydan ekmeği
• Baba vergisi görümlük, koca vergisi doyumluk
• Çocuk seversen beşikte, koca seversen döşekte
• Dumansız baca olmaz, kahırsız koca olmaz
• İyiliğe iyilik olsaydı, koca öküze bıçak olmazdı
• Şahin küçüktür ama koca turnayı havadan indirir

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe qocha

Ad

koca

[1] koca

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Macarca

Söyleniş

IPA: /ˈkotsɒ/

Heceleme

ko‧ca

Ad

koca

1. (çift toynaklılar, evcil hayvanlar) dişi domuz

Eylem

koca

1. yaymak, saçmak
2. tohum ekmek