koca

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Ad

koca (belirtme hâli kocayı, çoğulu kocalar)

koca hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

[1] (aile) kadının evlenmiş olduğu erkek, eş, zevç, bey

1. Kocasını seven bir kadın.

Türk lehçeleri

• Azerice: ər (az)
• Eski Türkçe: beg (tr)
• Gagavuzca: koca (gag)

Çeviriler

• Almanca: Ehemann (de) e
• Fince: aviomies (fi), mies (fi), puoliso (fi)
• Fransızca: époux (fr) e, mari (fr) e
• Hollandaca: echtgenoot (nl)
• İngilizce: husband (en)

• Macarca: férj (hu)
• Slovence: mož (sl) e

Ön ad

[1] büyük, geniş

Uyandığım zaman koca bir karaltı vardı önümüzde. - A. Erhat

[2] kocaman, iri

Koca kafa.

[3] yaşlı, ihtiyar, pir

[4] yüksek

[5] büyük, ulu

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "koca"

Atasözleri

• Baba ekmeği zindan ekmeği, koca ekmeği meydan ekmeği
• Baba ekmeği zindan ekmeği,koca ekmeği meydan ekmeği
• Baba vergisi görümlük, koca vergisi doyumluk
• Çocuk seversen beşikte, koca seversen döşekte
• Dumansız baca olmaz, kahırsız koca olmaz
• İyiliğe iyilik olsaydı, koca öküze bıçak olmazdı
• Şahin küçüktür ama koca turnayı havadan indirir

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe qocha

Ad

koca

[1] koca

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Macarca

Söyleniş

IPA: /ˈkotsɒ/

Heceleme

ko‧ca

Ad

koca

1. (çift toynaklılar, evcil hayvanlar) dişi domuz

Eylem

koca

1. yaymak, saçmak
2. tohum ekmek