han

Ayrıca bakınız: Han

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [ˈhɑn]
• Heceleme: han

Köken 1

Osmanlı Türkçesi خان‎ (han) sözcüğünden devralındı. Nihâî [}köken]]i belirsizdir, daha fazla ayrıntı için Eski Türkçe 𐰴𐰍𐰣‎ (qaɣan) girdisine bakınız. kağan ve hakan'nın ikizidir.

Ad

han (belirtme hâli hanı, çoğulu hanlar)

1. Doğu ülkelerinde yerli beyler ve Kırım girayları için kullanılan unvan
2. (monarşi) hakan, hükümdar, imparator
3. (Osmanlılar, tarih) Osmanlı padişahlarının adlarının sonuna getirilen unvan.

Çekimleme

han adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		han	hanlar
belirtme		hanı	hanları
yönelme		hana	hanlara
bulunma		handa	hanlarda
ayrılma		handan	hanlardan
tamlayan		hanın	hanların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	hanım	hanlarım
	belirtme	hanımı	hanlarımı
	yönelme	hanıma	hanlarıma
	bulunma	hanımda	hanlarımda
	ayrılma	hanımdan	hanlarımdan
	tamlayan	hanımın	hanlarımın
2. tekil	yalın	hanın	hanların
	belirtme	hanını	hanlarını
	yönelme	hanına	hanlarına
	bulunma	hanında	hanlarında
	ayrılma	hanından	hanlarından
	tamlayan	hanının	hanlarının
3. tekil	yalın	hanı	hanları
	belirtme	hanını	hanlarını
	yönelme	hanına	hanlarına
	bulunma	hanında	hanlarında
	ayrılma	hanından	hanlarından
	tamlayan	hanının	hanlarının
1. çoğul	yalın	hanımız	hanlarımız
	belirtme	hanımızı	hanlarımızı
	yönelme	hanımıza	hanlarımıza
	bulunma	hanımızda	hanlarımızda
	ayrılma	hanımızdan	hanlarımızdan
	tamlayan	hanımızın	hanlarımızın
2. çoğul	yalın	hanınız	hanlarınız
	belirtme	hanınızı	hanlarınızı
	yönelme	hanınıza	hanlarınıza
	bulunma	hanınızda	hanlarınızda
	ayrılma	hanınızdan	hanlarınızdan
	tamlayan	hanınızın	hanlarınızın
3. çoğul	yalın	hanı hanları
	belirtme	hanını hanlarını
	yönelme	hanına hanlarına
	bulunma	hanında hanlarında
	ayrılma	hanından hanlarından
	tamlayan	hanının hanlarının

Üst kavramlar

• unvan

Alt kavramlar

• (Tengricilik): Erlik Han

Türetilmiş kavramlar

• hanca,
• hancık,
• hanım,
• hanken,
• hanla,
• hanlı,
• hanlık,
• hansa,
• hansız

Çeviriler

doğu ülkelerinde kullanılan unvan

• Almanca: Khan (de) e
• Arapça: خَان‎ (ar) e (ḵān)
• Azerice: xan (az)
• Başkurtça: хан (ba) (xan)
• Belarusça: хан (be) (xan)
• Bengalce: খান (bn) (khan)
• Bulgarca: кан (bg) e (kan), хан (bg) e (han)
• Çekçe: chán (cs) e
• Çince:

  Mandarin: 可汗 (zh) (kèhán), 汗 (zh) (hán)

• Çuvaşça: хун (cv) (hun)
• Danca: khan (da) g
• Ermenice: խան (hy) (xan)
• Esperanto: ĥano (eo)
• Estonca: khaan (et)
• Farsça: خان‎ (fa) (xân), خاقان‎ (fa) (xâqân)
• Fince: kaani (fi)
• Fransızca: khan (fr) e
• Gagavuzca: хан (gag) (han)
• Galiçyaca: khan (gl) e, can (gl) e
• Gürcüce: ხანი (ka) (xani), ყაენი (ka) (q̇aeni)
• Hintçe: खान (hi) e (khān), खन (hi) e (khan), ख़ान (hi) e (xān), ख़ागान (hi) e (xāgān), ख़ाक़ान (hi) e (xāqān)
• Felemenkçe: khan (nl) e, kan (nl) e
• İbranice: חַאן‎ (he) (khan)
• İdo: khan (io)
• İngilizce: khan (en)
• İspanyolca: kan (es) e

  Yahudi İspanyolcası: хан (lad) (khan)

• İsveççe: khan (sv)
• İtalyanca: khan (it) e
• Japonca: カーン (ja) (kān), 汗 (ja) (かん, kan), ハーン (ja) (hān), カガン (ja) (kagan)
• Kalmukça: хаан (xal) (xaan)
• Katalanca: kan (ca) e
• Kazakça: хан (kk) (han), қаған (kk) (qağan)
• Kırgızca: хан (ky) (han), каган (ky) (kagan), кан (ky) (kan)
• Kmer Dili: ខាន់ (km) (khan)
• Korece: 칸 (ko) (kan), 가한 (ko) (gahan), 카간 (ko) (kagan)
• Latince: chanis (la) e
• Lehçe: chan (pl) e, kagan (pl) e
• Letonca: hans (lv) e
• Litvanca: chanas (lt) e
• Macarca: kán (hu)
• Makedonca: кан (mk) e (kan), хан (mk) e (han)
• Mançuca: ᡥᠠᠨ (mnc) (han)
• Maratça: खान (mr) e (khān)
• Moğolca:

  Kiril: хаан (mn) (haan), хан (mn) (han)

  Moğol: ᠬᠠᠭᠠᠨ (mn) (qaɣan)

• Norveççe: khan (no) e
• Özbekçe: xon (uz), xoqon (uz)
• Portekizce: cã (pt) e, cão (pt) e
• Rumence: han (ro) e
• Rusça: хан (ru) e (han), кага́н (ru) e (kagán)
• Sırp-Hırvatça:

  Kiril:

• Slovakça chán (sk) e
• Slovence kan (sl) e
• Şorca: қаан
• Tacikçe: хон (tg) (xon)
• Tamilce: கான் (ta) (kāṉ)
• Tatarca: хан (tt) (xan), каган (tt) (qağan)

  Kırım Tatarcası: han (crh)

• Tofaca: һаан (haan)
• Türkçe:

  Eski Türkçe: 𐰴𐰍𐰣‎ (otk) (qaɣan), 𐰴𐰣‎ (otk) (qan)

  Osmanlı Türkçesi: خان‎ (ota)

• Ukraynaca: хан (uk) e (han), кага́н (uk) e (kağán)
• Urduca: خان‎ (ur) e (xān), خاقان‎ (ur) e (xāqān)
• Uygurca: خان‎ (ug) (xan)
• Vietnamca: hãn (vi), khả hãn (vi)
• Yunanca: χάνος (el) e (chános)

  Grekçe: χαγᾶνος (grc) e (khagânos)

hükümdar

• Almanca: Herrscherr (de) e
• Azerice: xan (az)
• Fince: kaani (fi)
• İngilizce: khan (en)
• Macarca: kán (hu)
• Rusça: хан (ru) (han)
• Şorca: қаан
• Tatarca:
• Kırım Tatarcası: han (crh)
• Türkçe:

  Eski Türkçe: 𐰴𐰍𐰣‎ (otk) (qaɣan), 𐰴𐰣‎ (otk) (qan)

  Osmanlı Türkçesi: خان‎ (ota)

Köken 2

Osmanlı Türkçesi خان‎ (han) sözcüğünden devralındı, Farsça خان‎ (xân) sözcüğünden alınmıştır. hane ve -hane'nin ikizidir.

Ad

han (belirtme hâli hanı, çoğulu hanlar)

1. (ekonomi, mimarlık) büyük şehirlerde serbest mesleklerde çalışanların oda veya daire tutup çalıştıkları birkaç katlı bina
2. (ekonomi, mimarlık, turizm) yol üzerinde veya kasabalarda yolcuların konaklamalarına yarayan bina

Çekimleme

han adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		han	hanlar
belirtme		hanı	hanları
yönelme		hana	hanlara
bulunma		handa	hanlarda
ayrılma		handan	hanlardan
tamlayan		hanın	hanların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	hanım	hanlarım
	belirtme	hanımı	hanlarımı
	yönelme	hanıma	hanlarıma
	bulunma	hanımda	hanlarımda
	ayrılma	hanımdan	hanlarımdan
	tamlayan	hanımın	hanlarımın
2. tekil	yalın	hanın	hanların
	belirtme	hanını	hanlarını
	yönelme	hanına	hanlarına
	bulunma	hanında	hanlarında
	ayrılma	hanından	hanlarından
	tamlayan	hanının	hanlarının
3. tekil	yalın	hanı	hanları
	belirtme	hanını	hanlarını
	yönelme	hanına	hanlarına
	bulunma	hanında	hanlarında
	ayrılma	hanından	hanlarından
	tamlayan	hanının	hanlarının
1. çoğul	yalın	hanımız	hanlarımız
	belirtme	hanımızı	hanlarımızı
	yönelme	hanımıza	hanlarımıza
	bulunma	hanımızda	hanlarımızda
	ayrılma	hanımızdan	hanlarımızdan
	tamlayan	hanımızın	hanlarımızın
2. çoğul	yalın	hanınız	hanlarınız
	belirtme	hanınızı	hanlarınızı
	yönelme	hanınıza	hanlarınıza
	bulunma	hanınızda	hanlarınızda
	ayrılma	hanınızdan	hanlarınızdan
	tamlayan	hanınızın	hanlarınızın
3. çoğul	yalın	hanı hanları
	belirtme	hanını hanlarını
	yönelme	hanına hanlarına
	bulunma	hanında hanlarında
	ayrılma	hanından hanlarından
	tamlayan	hanının hanlarının

Üst kavramlar

• (ekonomik, mimarlık, turizm): bina, yapı

Yan kavramlar

• (mimari): otel

Türetilmiş kavramlar

• hanca,
• hancı,
• hancık,
• hanken,
• hanla,
• hanlı,
• hanlık,
• hansa,
• hansız

Atasözleri

mimarlık

• Eşeğin yorulduğu yere han yapılmaz
• Herkesin yorulduğu yere han yapmazlar

Deyimler

• (mimari): yolgeçen hanı

Çeviriler

mimarlık

• Almanca: Herberge (de) d, Unterkunft (de) d
• İngilizce: inn (en), hostel (en), caravanserai (en), road house (en), hostelry (en), rest house (en)
• Yunanca:

  Modern Yunanca: χάνι (el) n (cháni)

serbest çalışma için tutulan birkaç katlı yapı

• Almanca: Bürogebäude (de) n

Kaynakça

• Aksoy, Ömer Asım (1995). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 2 Deyimler Sözlüğü. İstanbul: İnkılâp Kitabevi. ISBN 975-10-0128-5.
• Eyuboğlu, İsmet Zeki (1998). Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. İstanbul: Sosyal Yayınlar. ISBN 975-738-472-2.

• Tietze, Andreas (2002). Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugatı. İstanbul: Simurg Yayınevi. ISBN 975-7172-56-1.

• Türk Dil Kurumuna göre "han" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de Han (unvan)

İsveççe

Söyleniş

• Heceleme: han

Adıl

han e

1. (kişi adılı): o (erkek)

İsveççe kişi adılları
hâl	adet	1. kişi	2. kişi	3. kişi
				eril	dişil	nötr
yalın	tekil	jag	du	han	hon	det
	çoğul	vi	ni	de
belirtme/ yönelme	tekil	mig, mej	dig, dej	honom	henne	den, det
	çoğul	oss	er, eder	dem, dom

Karaçay-Balkarca

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Karaçay-Balkarca alfabesinde yazılmamıştır.
• Bu söz(cük) varlığını ispatlayacak hiçbir kaynak içermemekte, lütfen kaynak eklenmesinde yardımcı olun.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. bey, han

Norveççe

Söyleniş

• Heceleme: han

Adıl

han e

1. (kişi adılı): o

Norveççe (Bokmål) kişi adılları
Adet	1. kişi	2. kişi	3. kişi
			eril	dişil	nötr
Tekil	eg/jeg	du	han	hon	det
Çoğul	vi	ni	de

Rohingya dili

Söyleniş

• Heceleme: han

Ad

han

1. (anatomi) kulak