İçeriğe atla

han

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Han

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]

Köken 1

[düzenle]

Osmanlı Türkçesi خان (han) sözcüğünden devralındı. Nihâî [}köken]]i belirsizdir, daha fazla ayrıntı için Eski Türkçe 𐰴𐰍𐰣 (qaɣan) girdisine bakınız. kağan ve hakan'nın ikizidir.

han (belirtme hâli hanı, çoğulu hanlar)

  1. Doğu ülkelerinde yerli beyler ve Kırım girayları için kullanılan unvan
  2. (monarşi) hakan, hükümdar, imparator
  3. (Osmanlılar, tarih) Osmanlı padişahlarının adlarının sonuna getirilen unvan.
Çekimleme
[düzenle]
Üst kavramlar
[düzenle]
Alt kavramlar
[düzenle]
Türetilmiş kavramlar
[düzenle]
Çeviriler
[düzenle]

Köken 2

[düzenle]

Osmanlı Türkçesi خان (han) sözcüğünden devralındı, Farsça خان (xân) sözcüğünden alınmıştır. hane ve -hane'nin ikizidir.

han (belirtme hâli hanı, çoğulu hanlar)

  1. (ekonomi, mimarlık) büyük şehirlerde serbest mesleklerde çalışanların oda veya daire tutup çalıştıkları birkaç katlı bina
  2. (ekonomi, mimarlık, turizm) yol üzerinde veya kasabalarda yolcuların konaklamalarına yarayan bina
Çekimleme
[düzenle]
Üst kavramlar
[düzenle]
Yan kavramlar
[düzenle]
Türetilmiş kavramlar
[düzenle]
Atasözleri
[düzenle]
Deyimler
[düzenle]
Çeviriler
[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]
  • Aksoy, Ömer Asım (1995). Atasözleri ve Deyimler Sözlüğü 2 Deyimler Sözlüğü. İstanbul: İnkılâp Kitabevi. ISBN 975-10-0128-5.
  • Eyuboğlu, İsmet Zeki (1998). Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. İstanbul: Sosyal Yayınlar. ISBN 975-738-472-2.
  • Tietze, Andreas (2002). Tarihi ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugatı. İstanbul: Simurg Yayınevi. ISBN 975-7172-56-1.

Ek okumalar

[düzenle]

İsveççe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: han

Adıl

[düzenle]

han e

  1. (kişi adılı): o (erkek)
İsveççe kişi adılları
hâl adet 1. kişi 2. kişi 3. kişi
eril dişil nötr
yalın tekil jagduhanhondet
çoğul vinide
belirtme/
yönelme
tekil mig,
mej
dig,
dej
honomhenneden,
det
çoğul osser,
eder
dem,
dom

Karaçay-Balkarca

[düzenle]
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. bey, han

Norveççe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: han

Adıl

[düzenle]

han e

  1. (kişi adılı): o
Norveççe (Bokmål) kişi adılları
Adet 1. kişi 2. kişi 3. kişi
eril dişil nötr
Tekil eg/jegduhanhondet
Çoğul vinide

Rohingya dili

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: han

han

  1. (anatomi) kulak