kan

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: kán

Türkçe[değiştir]

(anatomi): Bir kesikten çıkan kan

Köken[değiştir]

Osmanlı Türkçesi قان‎, Eski Türkçe qan(qan)

Söyleniş[değiştir]

[değiştir]

kan (belirtme hâli kanı, çoğulu kanlar)

  1. (İstanbul ağzı) mutfak
  2. (anatomi) atardamar ve toplardamarların içinde dolaşarak hücrelerde anabolizma, katabolizma vazifelerini sağlayan plazma ve yuvarlardan oluşmuş kırmızı renkli sıvı
    Cebinden çıkardığı mendille ellerine bulaşan kanları silerek haykırdı. — Ö. Seyfettin
  3. (antropoloji, mecazî) soy
    O da benim kanımdan.
  4. (botanik) Giresun yöresinde yetiştirilen bir fındık çeşidi

Eş anlamlılar[değiştir]

Üst kavramlar[değiştir]

Alt kavramlar[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Deyimler[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]

  • Vikipedi'de kan

Çağatayca[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: kan

[değiştir]

  1. çok, vafir, ziyade

Kaynakça[değiştir]

  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe qan(qan)

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: kan

[değiştir]

kan

  1. (anatomi) hun, kan

Kaynakça[değiştir]

  • Erdi, Seçkin (2005). Divanü Lügati't - Türk. İstanbul: Kabalcı Yayınevi. ISBN 975-997-013-9.
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Şorca[değiştir]

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

[değiştir]

  1. han

Zazaca[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: kan

[değiştir]

kan

  1. han