hanım

Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: ha·nım

Ad

hanım

1. han adının birinci tekil şahıs hâli.

Ad

hanım (belirtme hâli hanımı, çoğulu hanımlar)

1. (toplum bilimi) kız ve kadınlara verilen unvan, zevce

   Ülker Hanım.

2. karı, eş

   Yaptığı çiçek suyunun ilk bardağını kendi içtikten sonra ikincisini hanımına getirir. - H. R. Gürpınar

3. toplumsal durumu, varlığı iyi olan, hizmetinde bulunulan kadın

   Becerikli hâliyle Zeynep'e ve hanımına ait bütün işleri elinin içine almıştı. - H. E. Adıvar

Atasözleri

• Hanım kırarsa kaza, halayık kırarsa ceza.

Deyimler

• hanım köylü olmak

Sözcük birliktelikleri

• hanım hanımcık

Türetilmiş kavramlar

• hanımca, hanımcık, hanımken, hanımla, hanımlı, hanımsa, hanımsız

Çeviriler

• Arapça: سَيِّدَة‏‎ (ar) d (seyyide)
• Azerice: həyat yoldaşı (az)

• Fince: rouva (fi), neiti (fi)

Ön ad

hanım (karşılaştırma daha hanım, üstünlük en hanım) hanım (karşılaştırma daha hanım, üstünlük en hanım)

1. kadınlığın bütün iyi vasıflarını taşıyan

   Hanım kadın. Hanım kız.

Çeviriler

• Fince: naisellinen (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "hanım"