alfabe

Türkçe

Heceleme

Heceleme: al·fa·be

Köken

Fransızca

Ad

alfabe (belirtme hâli alfabeyi, çoğulu alfabeler)

1. (dil bilimi, yazı) bir dilin seslerini gösteren, belirli bir sıraya göre dizilmiş belli sayıda harfin bütünü, abece, yazı

   Alfabe dönüşümü halkın okumayı kolay sökmesi içindi. - N. Cumalı

2. (kitap) bir dilin harflerini tanıtarak okuma öğrenmeyi sağlayan kitap
3. bir işin başlangıcı

   Tiyatro alfabesinin ilk harfinin disiplin olduğunu ilk öğreten odur. - H. Taner

Deyimler

alfabe sırası

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "alfabe"

Çeviriler

• Almanca: Alphabet (de) n, Abecebuch (de) n, Fibel (de) d, Anfang (de) e, Grundstein (de) e, aabits (et)
• Arnavutça: alfabet (sq)
• Azerice: əlifba (az)
• Estonca: tähestik (et), alfabeet (et)
• Fince: aakkosto (fi), aakkoset (fi), aapinen (fi); alkeet (fi)
• Fransızca: alphabet (fr) e
• İngilizce: alphabet (en), alphabet book (en), primer (en)
• Endonezce: abjad (ia)
• İsveççe: alfabet (sv), abc-bok (sv)
• Karaçay Balkarca: harflik (krc)

• Kırım Tatarca: elifbe (crh)
• Macarca: ábécé (hu), ábécé (hu)
• Türkmence: eliipbiý (tk)

Alt kavramlar

Arap alfabesi, Çin alfabesi, Latin alfabesi, Tay alfabesi

elifba