canlı

Ayrıca bakınız: çanlı

Türkçe

Köken

can + -lı

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /d͡ʒan.ˈlɯ/
• Heceleme: can‧lı

Ad

canlı (belirtme hâli canlıyı, çoğulu canlılar), sahiplik şekli canlı -sı

1. (biyoloji, canlılar, ekoloji) fonksiyonlarını hayata mümkün olduğunca uyum sağlayarak sürdüren basit yapılı organelleri olan veya karmaşık organlar sistemlerinin bir araya gelmesiyle oluşmuş varlık
   • zıt anlamlısı: cansız
   • eş anlamlısı: organizma
2. (fizyoloji) hayatta olan kimse
3. (radyo, televizyon) canlı yayın
4. (zooloji) yaşamak|yaşayıp yer değiştirebilen mahluk
   • eş anlamlısı: hayvan

Çekimleme

canlı adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		canlı	canlılar
belirtme		canlıyı	canlıları
yönelme		canlıya	canlılara
bulunma		canlıda	canlılarda
ayrılma		canlıdan	canlılardan
tamlayan		canlının	canlıların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	canlım	canlılarım
	belirtme	canlımı	canlılarımı
	yönelme	canlıma	canlılarıma
	bulunma	canlımda	canlılarımda
	ayrılma	canlımdan	canlılarımdan
	tamlayan	canlımın	canlılarımın
2. tekil	yalın	canlın	canlıların
	belirtme	canlını	canlılarını
	yönelme	canlına	canlılarına
	bulunma	canlında	canlılarında
	ayrılma	canlından	canlılarından
	tamlayan	canlının	canlılarının
3. tekil	yalın	canlısı	canlıları
	belirtme	canlısını	canlılarını
	yönelme	canlısına	canlılarına
	bulunma	canlısında	canlılarında
	ayrılma	canlısından	canlılarından
	tamlayan	canlısının	canlılarının
1. çoğul	yalın	canlımız	canlılarımız
	belirtme	canlımızı	canlılarımızı
	yönelme	canlımıza	canlılarımıza
	bulunma	canlımızda	canlılarımızda
	ayrılma	canlımızdan	canlılarımızdan
	tamlayan	canlımızın	canlılarımızın
2. çoğul	yalın	canlınız	canlılarınız
	belirtme	canlınızı	canlılarınızı
	yönelme	canlınıza	canlılarınıza
	bulunma	canlınızda	canlılarınızda
	ayrılma	canlınızdan	canlılarınızdan
	tamlayan	canlınızın	canlılarınızın
3. çoğul	yalın	canlısı canlıları
	belirtme	canlısını canlılarını
	yönelme	canlısına canlılarına
	bulunma	canlısında canlılarında
	ayrılma	canlısından canlılarından
	tamlayan	canlısının canlılarının

Deyimler

canlı

• canlı cenaze,
• canlıya cinliye el uzatmamak,
• iki canlı,
• yedi canlı,
• dokuz canlı

Kelime birliktelikleri

• canlı canlı

Türetilmiş kavramlar

• canlı dokusu,
• canlıca,
• canlıcı,
• canlıcık,
• canlılı,
• canlısız,
• canlıyken,
• canlıyla,
• canlıysa

Çeviriler

canlı — bakınız canlı yayın

organizma

• Almanca: Lebewesen (de) n
• İngilizce: organism (en) (Birleşik Krallık), organizm (en) (ABD)

Belirteç

canlı

1. dinamik, hareketli, hayat dolu bir şekilde

   Umut iyidir. İnsanı canlı ve güçlü tutar. — A. Kutlu

Çeviriler

dinamik, hareketli, hayat dolu

• Fince: eloisasti (fi)
• Kürtçe: zindî (ku)

Ön ad

canlı (karşılaştırma daha canlı, üstünlük en canlı)

1. canı olan, yaşayan
   • Bütün canlıların kendilerini yarı baygın, uykulu, hareketsiz bir tembelliğe bıraktıkları saatler başlamıştı. — N. Cumalı
2. dinamik, hareketli, hayat dolu
   • Yeni ufuklar arıyor, insanlarla daha geniş, canlı ilişkiler kurmak istiyordum. — A. Ağaoğlu
3. etkili, müessir; güçlü
4. (İnternet, radyo, televizyon) naklen, yayın
5. (renkler) dikkat çekici, göz alıcı, parlak

Atasözleri

• Et kanlı gerek, yiğit canlı

Türetilmiş kavramlar

• canlı özdekçilik

Çeviriler

canlı (yayın)

• Almanca: Live (de)
• Arapça: ْمُبَاشِر‎ (ar) (mübāşir)
• Farsça: زنده‎ (fa)
• Fince: suora (fi)
• İngilizce: live (en)
• Kürtçe: yekser (ku)

dinamik, hareketli, hayat dolu

• Azerice: canlı (az)
• Fince: eloisa (fi)

hayatta

• Azerice: canlı (az)
• Fince: elävä (fi), virkeä (fi), elollinen (fi)
• İngilizce: living (en)
• Rusça: одушевлённый (ru) (oduşevlyónnıy)
• Tatarca: canlı (tt)
• Türkmence: caanly (tk), janly (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "canlı" maddesi

Azerice

Köken

can + -lı

Söyleniş

• Heceleme: can‧lı

Ön ad

canlı

1. (biyoloji, canlılar, ekoloji) canlı

Tatarca

Köken

can + -lı

Söyleniş

• Heceleme: can‧lı

Ön ad

canlı

1. (biyoloji, canlılar, ekoloji) canlı