çene

Türkçe

Ad

çene (belirtme hâli çeneyi, çoğulu çeneler) çene -si

[1] (anatomi) canlılarda baş bölümünde yer alan, kemik veya kıkırdak ile desteklenen, altlı üstlü dişleri taşıyan ve ağzın kapanıp açılmasını sağlayan kasları üzerinde barındıran iki parçaya verilen ad

Çenesinin, başının bütün iskeleti peksimeti çiğnedikçe daha açık olarak meydana çıkıyordu. - H. E. Adıvar

[2] mengene, kerpeten vb. araçların eşyayı sıkıştıran karşılıklı iki parçasından her biri

[3] (denizcilik) baş bodoslamasının omurga ile birleştiği yer, çarık, pruva

[4] çok konuşma huyu, gevezelik

Sende de çene var ha!

[5] köşe

Köken

Farsça

Sözcük birliktelikleri

alt çene, alt çene oynamak, üst çene, çene çalmak, ökçe çene

Deyimler

çene kemiği

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "çene"

Türk lehçeleri

• Azerice: çənə (az)
• Karaçay Balkarca: sakal tüb (krc)

• Kırım Tatarca: saqal tübü (crh)
• Tatarca: iäk (tt), iyäk (tt)
• Türkmence: eňek (tk)

Çeviriler

• Almanca: Kinn (de) n
• Bretonca: groñj (br) e
• Danca: hage (da)
• Ersya dili: уло (myv) (ulo)
• Esperanto: mentono (eo)
• Farsça: چانه‌‏‎ (fa)
• Fince: leuka (fi), keula (fi)
• Fransızca: menton (fr) e, étrave (fr) d, proue (fr) d
• Frizce: kin (fy)
• Haitice: manton (ht)
• Hollandaca: kin (nl)
• İngilizce: chin (en), bow (en), prow (en)
• İspanyolca: mentón (es) e
• İsveççe: haka (sv)

• İzlandaca: haka (is)
• Macarca: áll (hu)
• Malgaşça: saoka (mg)
• Moğolca: эрүү (mn) (erüü)
• Portekizce: queixo (pt) e
• Rusça: подбородок (ru) (podborodok)
• Tagalogca: babà (tl)
• Udmurtça: ангес (udm) (anges), гурул (udm) (gurul)
• Yahudi İspanyolcası: menton (lad)

Çağatayca

Ad

[1] kurt, buri, kürk

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.