huy

Türkçe

huy (belirtme hâli huyu, çoğulu huylar)

Söyleniş

• Heceleme: huy

Köken

Farsça

Ad

1. insanın yaradılış ve ruh özelliklerinin bütünü
   • Can çıktıktan sonra da huy, adamı kolay kolay terk etmiyor. - R. N. Güntekin
   • Çoğu zaman "iyi huylu insan" diyeceğimize kısaca "iyi insan" deriz. Halbuki huyu, karakteri iyi olan, her zaman ahlâken iyi değildir.
2. alışkanlık
   • Bu günden sonra geceleri dolaşma huyu edindim. - R. Mağden

Eş anlamlılar

• mizaç, seciye, tabiat, yaradılış

Çeviriler

• Almanca: Gemüt (de) n, Temperament (de) n
• Arapça: مِزَاج‏‎ (ar) e (mizāc)
• Farsça: مزاج‏‎ (fa)
• Fince: tottumus (fi)

• İngilizce: disposition (en), mind (en), soul (en), temperament (en)
• İsveççe: kynne (sv) n, lynne (sv) n
• Norveççe:
  • Bokmål: sinn (no) n

Türk lehçeleri

• Azerice: xasiyyət (az)
• Eski Türkçe: borık, kılk

Atasözleri

Boyuma göre boy buldum, huyuma göre huy bulamadım

Can çıkmayınca huy çıkmaz

Sütle giren huy, canla çıkar

Kaynaklar

• huyca, huyken, huyla, huylu, huysa, huysuz

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumu: "huy"
• Vikipedi maddesi huy