İçeriğe atla

gün

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: -gun, Gun, Gün, gun, gùn, guṅ, gǔn, gündüz

Türkçe

[değiştir]

Söyleniş

[değiştir]
IPA(anahtar): [ˈɟʏn̪]
Heceleme: gün

Köken

[değiştir]
Osmanlı Türkçesi كون‎, Eski Türkçe kün(kün).

gün (belirtme hâli günü, çoğulu günler)

Vikipedi
Vikipedi
gün hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.
  1. belirli günlerde ev hanımlarının misafir ağırlamak için yaptıkları toplantı
    Yarın Ayşe Hanım'ın günü.
  2. Güneş ışığı
  3. içinde bulunulan zaman
    Aylıkları, günün ihtiyaçları karşısında devede kulak gibi kalıyordu. -|Reşat Nûri Güntekin
  4. iyi yaşanmış zaman
    Zavallı gün görmedi.
  5. sıra, zaman
    Ama şu son günlerde büyük bir ilerleme olmuştu kadında. . Ayşe Kulin
  6. tarih
  7. (astronomi) Güneş
  8. (zaman) bayram niteliğinde özel gün
    Bugün Fransızların günü imiş.
  9. (zaman) çağ, devir
  10. (zaman) gündüz
    Bütün gün yanında kalırdım. - Adalet Ağaoğlu
  11. (zaman) yer yuvarlağının kendi ekseni etrafında bir defa dönmesiyle geçen 24 saatlik süre
    |Kız kardeşi üç yıl, bir gün olsun canı sıkılmadan yaşadı Tatvan'da. Necati Cumalı

Çekimleme

[değiştir]

Deyimler

[değiştir]

felekten bir gün çalmak, gün batımı, gün gibi aşikâr, gün görmek, gün ola harman ola, gününü doldurmak, gününü gün etmek, kara gün, yakın gün

Üst kavramlar

[değiştir]

Alt kavramlar

[değiştir]

zaman

Kelime birliktelikleri

[değiştir]

Türetilmiş kavramlar

[değiştir]

bugün, günce, güncel, güncü, güncük, günken, günle, günlü, günlük, günse, günsüz, günümüzm her gün

Çeviriler

[değiştir]

Kaynakça

[değiştir]



Atasözleri

[değiştir]

Azerice

[değiştir]

Köken

[değiştir]
Eski Türkçe kün(kün).

Söyleniş

[değiştir]
  • Heceleme: gün

gün

  1. (zaman) gün

Ek okumalar

[değiştir]
  • Azerice Vikipedi'de gün

Gagavuzca

[değiştir]

Köken

[değiştir]
Eski Türkçe kün(kün).

Söyleniş

[değiştir]
  • Heceleme: gün

gün

  1. (zaman) gün

Kaynakça

[değiştir]
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Ek okumalar

[değiştir]
  • Gagavuzca Vikipedi'de gün

Türkmence

[değiştir]

Köken

[değiştir]
Eski Türkçe kün(kün).

Söyleniş

[değiştir]
  • Heceleme: gün

gün

  1. (zaman) gün

Kaynakça

[değiştir]
  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Ek okumalar

[değiştir]
  • Türkmence Vikipedi'de gün