gün
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
Köken[düzenle]
- Osmanlı Türkçesi كون, o da Eski Türkçe kün (kün).
Ad[düzenle]
gün (belirtme hâli günü, çoğulu günler) -nü Şablon:Vikiprdi
- belirli günlerde ev hanımlarının misafir ağırlamak için yaptıkları toplantı
- Yarın Ayşe Hanım'ın günü.}}
- Güneş ışığı
- içinde bulunulan zaman
- Aylıkları, günün ihtiyaçları karşısında devede kulak gibi kalıyordu.|R. N. Güntekin}}
- iyi yaşanmış zaman
- Zavallı gün görmedi.}}
- sıra, zaman
- Ama şu son günlerde büyük bir ilerleme olmuştu kadında.|A. Kulin}}
- tarih
- (astronomi) Güneş
- (zaman) bayram niteliğinde özel gün
- Bugün Fransızların günü imiş.}}
- (zaman) çağ, devir
- (zaman) gündüz
- Bütün gün yanında kalırdım.|A. Ağaoğlu}}
- (zaman) Yer yuvarlağının kendi ekseni etrafında bir defa dönmesiyle geçen 24 saatlik süre
- Kız kardeşi üç yıl, bir gün olsun canı sıkılmadan yaşadı Tatvan'da.|N. Cumalı}}
Çekimleme[düzenle]
gün adının çekimi
Üst kavramlar[düzenle]
Alt kavramlar[düzenle]
Deyimler[düzenle]
24 saatlik süre
Sözcük birliktekikleri[düzenle]
24 saatlik süre
Türetilmiş kavramlar[düzenle]
Çeviriler[düzenle]
24 saatlik süre
gündüz
Güneş ışığı
Çeviriler[düzenle]
çeviriler
|
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumuna göre "gün" maddesi
Atasözleri[düzenle]
- Ak akçe kara gün içindir
- Ak gün ağartır, kara gün karartır
- Arife günü aşa ne, bayram günü tıraşa ne?
- Arife günü yalan söyleyenin bayram günü yüzü kara çıkar
- Bir adama kırk gün ne dersen o olur
- Bir günlük ölüye üç gün yiyecek gerek
- Buyurmadan tutan evlat, gün doğmadan kalkan avrat, deh demeden yürüyen at
- Deliye her gün bayram
- Dünya ölümlü, gün akşamlı
- Eski diye atma kürkünü; gerek olur bürünürsün bir günü
- Fukaranın düşkünü, beyaz giyer kış günü
- Gün gelir devran döner
- İmece günü bulutlu, görmeyene ne mutlu
- Keser döner, sap döner, gün gelir hesap döner
- Zenginin azğını, kürk giyer yaz günü
Azerice[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
- Heceleme: gün
Ad[düzenle]
gün
- (zaman) gün
Gagavuzca[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
- Heceleme: gün
Köken[düzenle]
- Eski Türkçe kün (kün)
Ad[düzenle]
gün
- (zaman) gün
Kaynakça[düzenle]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Türkmence[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
- Heceleme: gün
Köken[düzenle]
- Eski Türkçe kün (kün)
Ad[düzenle]
gün
- (zaman) gün
Kaynakça[düzenle]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.
Kategori:
- Türkçe 1 heceli sözcükler
- Türkçe IPA okunuşu olan sözcükler
- Osmanlı Türkçesi kökenli Türkçe sözcükler
- Türkçe sözcükler
- Türkçe adlar
- Türkçede zaman
- Azerice 1 heceli sözcükler
- Azerice sözcükler
- Azerice adlar
- Azericede zaman
- Gagavuzca 1 heceli sözcükler
- Eski Türkçe kökenli Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca adlar
- Gagavuzcada zaman
- Türkmence 1 heceli sözcükler
- Eski Türkçe kökenli Türkmence sözcükler
- Türkmence sözcükler
- Türkmence adlar
- Türkmencede zaman