kabuk

Türkçe

Ad

kabuk (belirtme hâli kabuğu, çoğulu kabuklar) kabuk -ğu

[1] bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır

Ağaç kabuğu.

Meyve kabuğu.

Midye kabuğu.

[2] ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü

[3] (gök bilimi) bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman

Yer kabuğu.

[4] (tıp) deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm

[5] (hayvan bilimi) bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı

Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak. - S. F. Abasıyanık

Köken

Türkçe

Deyimler

ağaç kabuğu, ambar kabuğu, amber kabuğu, böcekkabuğu, beyin kabuğu, böbrek kabuğu, buğday kabuğu, çekirdek kabuğu, değerlik kabuğu, eksicik kabuğu, eyer kabuğu, kıl kabuğu, kireçtaşı kabuğu, limon kabuğu, meyve kabuğu, peynir kabuğu, silikat kabuğu, tahıl kabuğu, tohum kabuğu, yara kabuğu, yatak kabuğu, yemiş kabuğu, yer kabuğu

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kabuk"

Türk lehçeleri

• Azerice: qabıq (az)
• Eski Türkçe: kas (tr)
• Gagavuzca: kabuk (gag)
• Kırgızca: kabık (ky)

• Tatarca: qabıq (tt)

Çeviriler

• Fince: kuori (fi), ulkokuori (fi)
• İngilizce: bark (en)

Gagavuzca

Ad

[1] kabuk

Köken

[1] Eski Türkçe qapuk

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki