kıl

Ayrıca bakınız: kal, kel, kil, kol, kul, kül

Türkçe

Söyleniş

IPA: ˈkɯl

Heceleme

Heceleme: kıl

Köken

1. Eski Türkçe

Ad

kıl (belirtme hâli kılı, çoğulu kıllar) kıl (belirtme hâli kılı, çoğulu kıllar)

Bir kılın şematik tasviri

1. (anatomi) bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı
2. (bitki bilimi) bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı
3. (hayvan bilimi) keçi tüyü

Sözcük birliktelikleri

at kılı domuzdan kıl koparmak, kalın kıl, kılı kırk yarmak, tereyağından kıl çeker gibi

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kıl"

Çeviriler

• Almanca: Haar (de) n
• Arapça: شَعْرٌ‏‎ (ar) e (şaʕr(un))
• Fince: karva (fi), piikki (fi)
• Fransızca: poil (fr) e
• İngilizce: hair (en), bristle (en)
• İsveççe: hår (sv)

• Tatarca: qıl (tt)
• Türkmence: gyl (tk), taar (tk)

Atasözleri

Yumurtada kıl bitmez

Ön ad

Yalın	Karşılaştırma	Üstünlük
kıl	daha kıl	en kıl

1. keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan
2. (argo) huysuz, geçimsiz

Söyleniş

IPA: ˈkɯl

Heceleme

Heceleme: kıl

Örnekler

1. "Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek" - Halk türküsü
2. Somurkan Ali'ye dönüp tebessüm ederek "Ne kıl adamsın ya!" dedi.

Çekimli eylem

1. kılmak eyleminin ikinci tekil şahıs emir kipi.

Söyleniş

IPA: ˈkɯl

Heceleme

Heceleme: kıl

Karşıt anlamlılar

1. kılma

Örnekler

1. Caminin dışındaki tabloda bu hafta "Kıl namazını! Yarın kılarım diyenin dün kıldık cenaze namazını!" deye yazmışlardı.