kıl

Ayrıca bakınız: kil

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): ˈkɯl, kɯlˈlaɾ

Heceleme

Heceleme: kıl

Köken

1. Eski Türkçe

Ad

kıl (belirtme hâli kılı, çoğulu kıllar) -lı

Bir kılın şematik tasviri

1. (anatomi) bazı hayvanların derisinde, insan vücudunun belli yerlerinde çıkan, üst deri ürünü olan ipliksi uzantı
2. (bitki bilimi) bitkilerde görülen, genellikle silindirimsi, içi boş, çok ince uzantı
3. (hayvan bilimi) keçi tüyü

Deyimler

at kılı domuzdan kıl koparmak, kalın kıl, kılı kırk yarmak, tereyağından kıl çeker gibi

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Haar (de) n
• Arapça: شعر‎ (ar) e
• Fince: karva (fi), piikki (fi)
• Fransızca: poil (fr) e
• İngilizce: hair (en), bristle (en)
• İsveççe: hår (sv)
• Rusça: щетина (ru) (şçetina)
• Tatarca: qıl (tt)
• Türkmence: gyl (tk), taar (tk)

Ön ad

kıl (karşılaştırma daha kıl, üstünlük en kıl)

1. keçi tüyünden yapılmış veya dokunmuş olan
2. (argo) huysuz, geçimsiz

Söyleniş

IPA^(anahtar): ˈkɯl

Heceleme

Heceleme: kıl

Örnekler

1. "Sana kız mı verirler / Kıl şalvar giymeyincek" - Halk türküsü
2. Somurkan Ali'ye dönüp tebessüm ederek "Ne kıl adamsın ya!" dedi.

Çeviriler

çeviriler

• Fince: karvainen (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kıl" maddesi

Atasözleri

• Yumurtada kıl bitmez

Eylem

kıl

1. kılmak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi

Söyleniş

IPA^(anahtar): ˈkɯl

Heceleme

Heceleme: kıl

Karşıt anlamlılar

1. kılma

Örnekler

1. Caminin dışındaki tabloda bu hafta "Kıl namazını! Yarın kılarım diyenin dün kıldık cenaze namazını!" deye yazmışlardı.