kılma

Türkçe

Köken

kıl + -ma

Söyleniş

• IPA^(anahtar): kɯlˈma
• Heceleme: kıl‧ma

Ad

kılma (belirtme hâli kılmayı, çoğulu kılmalar)

1. kılmak işi

   Kitabımı elimden bırakmadığımı görmek bile onları mutlu kılmaya yetiyordu. - N. Cumalı

Karşıt anlamlılar

• kılmama

Alt kavramlar

alkış kılma, arı kılma, arıh kılma, assı kılma, aşağa kılma, aşaklık kılma, ayb kılma, aydın kılma, baçıg kılma, başka kılma, bay kılma, bazar kılma, bel kılma, bezek kılma, boluş kılma, boş kılma, car kılma, combalak kılma, çalış kılma, çin kılma, dak kılma, dengeli kılma, dıngalak kılma, dıngılnamaz kılma, diri kılma, dombalah kılma, dombalak kılma, düzenlik kılma, geçerli kılma, geçersiz kılma, gerekli kılma, göç kılma, güç kılma, hop kılma, kop kılmak, namaz kılma, söz kılma, suç kılma, tap kılma, tuş kılma, tüş kılma, yad kılma, yap yup kılma

Türetilmiş kavramlar

• kılmak, kılmayken, kılmayla, kılmaysa

Eylem

kılma

1. kılmak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi

Karşıt anlamlılar

• kıl

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kılma"

Eski Türkçe

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. yapma
2. yapış