usta

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: ústa

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

  • IPA(anahtar): [us̪ˈt̪ɑ], [us̪t̪ɑˈɫ̪ɑɾ̞̊]
  • Heceleme: us‧ta

Köken[değiştir]

Eski Türkçe us+ta 'us'sözcüğü akılı anlamın kullanılır ve 'ta'sözcüğü ise sahiplik anlamında kullanılır.

[değiştir]

usta (belirtme hâli ustayı, çoğulu ustalar)

  1. (unvanlar) bir zanaatı gereği gibi öğrenmiş olan ve kendi başına yapabilen kimse
    Nöbetçi, ustanın anasına ters ters baktı. - N. Hikmet
  2. zanaat öğreticisi
  3. zanaatçılar için unvan
    Üzeyir usta yoldan geçmeyeceğimizi söyledi. - R. H. Karay
  4. (tarih) Osmanlı Devleti'nde saraydaki cariye ve hizmetlilerin kıdemlisi
  5. akıl veren veya öğreten kimse
    Kız sana bir hâl olmuş, kim senin ustan? - R. H. Karay

Çekimleme[değiştir]

Üst kavramlar[değiştir]

Yan kavramlar[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Ön ad[değiştir]

usta (karşılaştırma daha usta, üstünlük en usta)

  1. eli uz, işinin eri, becerikli, mahir
    Bunların hepsi de çok güzel sesli ve oyunun en ustaları arasından seçildi. - T. Buğra

Kaynakça[değiştir]

Azerice[değiştir]

[değiştir]

usta

  1. erbap

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Türkçe

[değiştir]

usta

  1. usta

Kaynakça[değiştir]

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Lehçe[değiştir]

[değiştir]

usta

  1. (anatomi) ağız

Sırp-Hırvatça[değiştir]

[değiştir]

usta

  1. (anatomi) (Sırp, Hırvat ağzı) ağız

Slovence[değiştir]

[değiştir]

usta

  1. (anatomi) ağız