usta

Türkçe

Ad

usta (belirtme hâli ustayı, çoğulu ustalar)

[1] (unvanlar) bir zanaatı gereği gibi öğrenmiş olan ve kendi başına yapabilen kimse

Nöbetçi, ustanın anasına ters ters baktı. - N. Hikmet

[2] zanaat öğreticisi

[3] zanaatçılar için unvan

Üzeyir usta yoldan geçmeyeceğimizi söyledi. - R. H. Karay

[4] (tarih) Osmanlı Devleti'nde saraydaki cariye ve hizmetlilerin kıdemlisi

[5] akıl veren veya öğreten kimse

Kız sana bir hâl olmuş, kim senin ustan? - R. H. Karay

Söyleniş

IPA: /usˈta/

Heceleme

Heceleme: us·ta

Köken

Eski Türkçe us+ta 'us'sözcüğü akılı anlamın kullanılır ve 'ta'sözcüğü ise sahiplik anlamında kullanılır.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "usta"

Türk lehçeleri

• Gagavuzca: usta (gag)
• Karaçay Balkarca: çemer (krc)

• Tatarca: osta (tt)
• Türkmence: halyypa (tk), ussa (tk)

Çeviriler

• Almanca: Meister (de) e, Meisterin (de) d
• Arapça: أسطة‏‎ (ar) d [ʔustˤa]
• Fince: mestari (fi)
• Fransızca: maître (fr)
• İngilizce: adept (en), expert (en), master (en), skilled (en)
• İsveççe: mästare (sv)

• Norveççe: bas (no) e, mester (no) e

Üst kavramlar

[1] çalışan

Yan kavramlar

çırak, kalfa

Türetilmiş kavramlar

ustaca, ustacı, ustacık, ustalı, ustalık, ustasız, ustayken, ustayla, ustaysa

Atasözleri

Analık usta, yumağı ufak yapar; çocuklar usta, ekmeği çifte kapar

Bakmakla usta olunsa kasap olurdu

Ön ad

[1] eli uz, işinin eri, becerikli, mahir

Bunların hepsi de çok güzel sesli ve oyunun en ustaları arasından seçildi. - T. Buğra

Söyleniş

IPA: /usˈta/

Heceleme

Heceleme: us·ta

Azerice

Ad

[1] erbap

Gagavuzca

Ad

[1] usta

Köken

Türkçe

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Hırvatça

Ad

[1] (anatomi) ağız

Lehçe

Ad

[1] (anatomi) ağız

Sırpça

Ad

[1] (anatomi) ağız

Slovence

Ad

[1] (anatomi) ağız

sanat uzmanı