usta

Ayrıca bakınız: ústa

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): usˈta, ustaˈlaɾ
• Heceleme: us·ta

Köken

Eski Türkçe us+ta 'us'sözcüğü akılı anlamın kullanılır ve 'ta'sözcüğü ise sahiplik anlamında kullanılır.

Ad

usta (belirtme hâli ustayı, çoğulu ustalar)

1. (unvanlar) bir zanaatı gereği gibi öğrenmiş olan ve kendi başına yapabilen kimse

   Nöbetçi, ustanın anasına ters ters baktı. - N. Hikmet

2. zanaat öğreticisi
3. zanaatçılar için unvan

   Üzeyir usta yoldan geçmeyeceğimizi söyledi. - R. H. Karay

4. (tarih) Osmanlı Devleti'nde saraydaki cariye ve hizmetlilerin kıdemlisi
5. akıl veren veya öğreten kimse

   Kız sana bir hâl olmuş, kim senin ustan? - R. H. Karay

Çekimleme

usta adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	usta	ustalar
belirtme	ustayı	ustaları
yönelme	ustaya	ustalara
bulunma	ustada	ustalarda
ayrılma	ustadan	ustalardan
tamlayan	ustanın	ustaların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	ustam	ustalarım
2. tekil (senin)	ustan	ustaların
3. tekil (onun)	ustası	ustaları
1. çoğul (bizim)	ustamız	ustalarımız
2. çoğul (sizin)	ustanız	ustalarınız
3. çoğul (onların)	ustası ustaları

Üst kavramlar

• çalışan

Yan kavramlar

• çırak, kalfa

Türetilmiş kavramlar

• ustaca, ustacı, ustacık, ustalı, ustalık, ustasız, ustayken, ustayla, ustaysa

Atasözleri

• Analık usta, yumağı ufak yapar; çocuklar usta, ekmeği çifte kapar
• Bakmakla usta olunsa kasap olurdu

Çeviriler

meslek

• Almanca: Meister (de) e, Meisterin (de) d
• Arapça: أسطة‏‎ (ar) d [ʔustˤa]
• Fince: mestari (fi)
• Fransızca: maître (fr)
• Gagavuzca: usta (gag)

• İngilizce: adept (en), expert (en), master (en), skilled (en)
• İsveççe: mästare (sv)
• Karaçay Balkarca: çemer (krc)
• Norveççe: bas (no) e, mester (no) e
• Tatarca: osta (tt)
• Türkmence: halyypa (tk), ussa (tk)

Ön ad

usta (karşılaştırma daha usta, üstünlük en usta)

1. eli uz, işinin eri, becerikli, mahir

   Bunların hepsi de çok güzel sesli ve oyunun en ustaları arasından seçildi. - T. Buğra

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "usta"

Azerice

Ad

usta

1. erbap

Gagavuzca

Köken

Türkçe

Ad

usta

1. usta

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Lehçe

Ad

usta

1. (anatomi) ağız

Sırp-Hırvatça

Ad

usta

1. (anatomi) (Sırp, Hırvat ağzında) ağız

Slovence

Ad

usta

1. (anatomi) ağız