yük
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
Türkçe[düzenle]
Ad[düzenle]
yük (belirtme hâli yüğü, çoğulu yükler) -kü
- araba, hayvan vb.nin taşıdığı şeylerin hepsi
- Çölde yük götüren vasıta develer, insan taşıyan vasıta hecinlerdir. - F. R. Atay
- bir şeyin ağırlığı
- araba, hayvan vb.nin taşıyabildiği miktar
- Bir araba yükü odun.
- eşya
- Bütün yükü bu bavul.
- (mecaz) birinin üzerine almak zorunda kaldığı ağır görev
- Ben bu yükün altına giremem.
- Bu yüke herkes katlanamaz.
- (mecaz) tedirginlik veren şey, engel
- (fizik) bir cismin yüzeyinde biriken elektrik miktarı
- (tarih) yüz bin kuruşluk mal veya tutar
- Mademki öyledir, bir yük getirip satan herkes iki akçe versin. -T. Buğra
- (halk ağzı) doğacak bebek
- (artık kullanılmayan sözcükler) yüklük
- Haydi şu yüke giriver!.. - S. F. Abasıyanık
Çeviriler[düzenle]
|
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "yük"
Atasözleri[düzenle]
- Acemi katır kapı önünde yük indirir
- Adam adama yük değil, can gövdeye mülk değil
- Deveyi yük değil zelber yıkar
- Hamala semeri yük olmaz
- Koça boynuzu yük değil
- Öküze boynuzu yük değil
- Öküze boynuzu yük olmaz
Azerice[düzenle]
Ad[düzenle]
yük
- bagaj, yük
Eski Türkçe[düzenle]
Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.
Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:
- Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.
Ad[düzenle]
Kumanca[düzenle]
Ad[düzenle]
yük
Kaynakça[düzenle]
- Sinanoğlu, Oktay (1978). Fiziksel Kimya Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
